ΓΑΛΛΙΚΟΣ «ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΚΑΙ ΛΕΝΑ» ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

• «Η αναζήτηση της αλήθειας δεν είναι συνώνυμο του τρόμου»

• Του Γιώργου Δ. Κ. Σαρηγιάννη, ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 20 Απριλίου 2010

• Εχει ανεβάσει στα 37 του χρόνια τρία έργα του Γκέοργκ Μπίχνερ. Τώρα ο Γάλλος, με καριέρα στην Γερμανία, Λοράν Σετουάν ανεβάζει και την κωμωδία του

«O Μπίχνερ έχει μια πολύ σπάνια στις μέρες μας ριζοσπαστική ματιά. Δημιουργεί αυτό το απίστευτο κράμα να αναζητάει την «αλήθεια» χωρίς συμβιβασμούς παραμένοντας ταυτόχρονα ανθρώπινος, σεμνός. Η αναζήτηση της αλήθειας δεν είναι συνώνυμο του τρόμου όπως όλοι πια πιστεύουμε μετά τον 20ό αιώνα. Ο Μπίχνερ είναι ο συγγραφέας που μας κάνει να πιστέψουμε ξανά στο μέλλον. Δεν σταματάει ποτέ να ανακαλύπτει, να παρουσιάζει και να αναδεικνύει τις αντιθέσεις της ανθρώπινης ύπαρξης χωρίς να χάνει την αγάπη του γι΄ αυτό το «ζώο»».

Τάδε έφη για τον Γκέοργκ Μπίχνερ, απαντώντας σε ερωτήσεις των «ΝΕΩΝ», ο Γάλλος Λοράν Σετουάν, ο οποίος μας ήρθε από την Γερμανία στις θεατρικές Σκηνές της οποίας διαπρέπει για να ανεβάσει στο Εθνικό Θέατρο την κωμωδία του γερμανού κλασικού «Λεόντιος και Λένα»: ένας 37χρονος ανερχόμενος, ρηξικέλευθος σκηνοθέτης που ανέβασε το θυελλώδες έργο ενός 25χρονου – όταν το έγραψε (1836)- θυελλώδους συγγραφέα και επαναστάτη ο οποίος έζησε μέσα στη θύελλα του ρομαντισμού μόλις 26 χρόνια- με διατριβή πάνω στο νευρικό σύστημα των ιχθύων, υφηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, πέθανε εκεί από τύφο το 1837.

Τι πιο επιτυχημένος συνδυασμός! Πόσω μάλλον όταν ο Λοράν Σετουάν με την παράσταση αυτή συμπληρώνει το ανέβασμα των «απάντων» του Μπίχνερ- έχει ήδη σκηνοθετήσει στο Σάουσπιλχάους του Αμβούργου τον «Βόιτσεκ» και τη νουβέλα του «Λεντς» και μόλις τον περασμένο Οκτώβριο στο Σάουσπιλχάους της Κολωνίας τον «Θάνατο του Νταντόν».

• Μέσα από ποια οπτική ανεβάσατε το «Λεόντιος και Λένα»; Από τους επώνυμους ρόλους περνούν όλοι οι ηθοποιοί της διανομής. Γιατί επιλέξατε αυτή τη λύση;

«Δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε λέγοντας «οπτική». Δεν υπάρχει συγκεκριμένη οπτική. Υπάρχει ένα όμορφο κείμενο, υπάρχουν όμορφοι και νέοι έλληνες ηθοποιοί και μαζί ψάξαμε τρόπο να υπάρξουν στη σκηνή ώστε το κοινό να έχει τη δυνατότητα κάποιες στιγμές να σκεφτεί διαφορετικά για τη ζωή.

Κατ΄ αρχάς δούλεψα με τους ηθοποιούς με μία μέθοδο υποκριτικής, η οποία είναι καινούργια γι΄ αυτούς: πώς να βρίσκονται την ίδια στιγμή μέσα στο ρόλο τους και έξω από αυτόν. Πώς να βρίσκονται απέναντι από το κοινό ως εκτιθέμενα σώματα και πώς κατά τη διάρκεια της παράστασης οι ρόλοι τους να αναπτύσσονται σύμφωνα μ΄ αυτό που λένε και όχι να είναι δεδομένοι από την αρχή. Οι συνδυασμοί εξελίσσονται συνέχεια μέσα από την αλληλεπίδραση των ηθοποιών και κάθε φορά οι αντιδράσεις τους είναι μοναδικές χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρόκειται για αυτοσχεδιασμούς».

• Και οι δυσκολίες που συναντήσατε δουλεύοντας με ηθοποιούς που δεν καταλαβαίνατε τη γλώσσα τους;

«Καμία δυσκολία. Η κατάσταση ήταν ξεκάθαρη από την αρχή: δεν καταλάβαινα τη γλώσσα. Επειτα από μερικές εβδομάδες, κάνοντας παράλληλα μαθήματα ελληνικών, μπορούσα να καταλάβω πια τι λένε οι ηθοποιοί στο έργο. Σίγουρα, διαφορετικά θα έκανα την πρόβα στην Γερμανία. Η δυσκολία της κατανόησης της γλώσσας μού έδωσε όμως μία ελευθερία. Μπορούσα να βλέπω τους ηθοποιούς διαφορετικά. Σαν να βλέπω ένα τοπίο».

• ΙΝFΟ: Εως 30 Μαΐου στην Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» (Αγίου Κωνσταντίνου 22 – 24, τηλ. 210-5288.170- 1).

• Με τη φόρμα του παραμυθιού

Στο «Λεόντιος και Λένα» ο πρίγκιπας Λεόντιος, «τόσο νέος μέσα σ΄ έναν τόσο γερασμένο κόσμο», άδειος και απογοητευμένος, πλήττει. Ο βασιλιάς πατέρας του επιμένει να τον παντρέψει με μία πριγκίπισσα που ο Λεόντιος δεν την έχει δει ποτέ- την Λένα. Ο πρίγκιπας εναντιώνεται στη βασιλική διαταγή και εγκαταλείπει τη χώρα του. Στην περιπλάνησή του όμως θα πέσει πάνω στην… Λένα- που έχει και αυτή εγκαταλείψει τη χώρα της για τον ίδιο λόγο- χωρίς να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον: δύο νέοι οι οποίοι επιθυμούν να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους και να αποφασίσουν οι ίδιοι για τη ζωή τους ακολουθούν το δικό τους δρόμο που όμως θα τους φέρει πίσω σ΄ αυτό ακριβώς που προσπαθούν να αποφύγουν!

Με πρόσχημα μία ερωτική ιστορία με κωμικές και ανάλαφρες κάποτε πτυχές, δοσμένη με τη φόρμα του παραμυθιού, αναδύονται στο ιδιαίτερο και αντισυμβατικό αυτό έργο, που δεν παίζεται συχνά, θέματα όπως οι ανησυχίες και τα αδιέξοδα των νέων, η σχέση τους με τις μεγαλύτερες γενιές, ο ρόλος του νόμου και του πεπρωμένου και η αναζήτηση της ευτυχίας και της ουσίας της ύπαρξης.