«Σε ό,τι ηχεί αγγλιστί και έρχεται από την κλεινήν Ευρώπη…»

• Το Πνεύμα του Τόνου

• Δημόσιες Σχέσεις

• Του Κώστα Γεωργουσόπουλου

  Τυχεροί πολλαπλώς οι οσκαρούχοι-βεντέτες ηθοποιοί, έχουν εξασφαλίσει από ποικίλες πλευρές τις δημόσιες σχέσεις τους. Εκατοντάδες παρατρεχάμενοι σπεύδουν να μας πληροφορήσουν όχι μόνο για τα καλλιτεχνικά και αισθητικά προβλήματα των παραγωγών τους, αλλά και για μια πληθώρα ανούσιων και άχρηστων λεπτομερειών που ξιπάζουν όμως τα πλήθη, τα οποία από υπερκορεσμό πληροφόρησης σπεύδουν κατά αγέλας να προμηθευτούν μια θέση (και μάλιστα ακριβή), σε μια παράσταση όπου ο σταρ παίζει τον πιο δυσπρόσιτο Ευρωπαίο θεατρικό ποιητή, τον πλέον σπάνια παιζόμενο και κυριολεκτικά εγκλωβισμένο στη γλώσσα του ηλικίας τεσσάρων αιώνων – και μάλιστα μεταφρασμένο σε μια άλλη γλώσσα, τελείως διαφορετικά λειτουργούσα. Δεν μιλάω για τα πλήθη των κοσμικών. Αυτοί συρρέουν σε ό,τι ηχεί αγγλιστί και έρχεται από την κλεινήν Ευρώπη.Αλλού βέβαια είναι το πρόβλημα. Οι δημοσιοσχεσίτες που τροφοδοτούν συνεχώς έντυπα και κανάλια με κάθε είδους είδηση (ντόρος να γίνεται!), που διαβάζουν παρ΄ όλα αυτά πως τα events που μας προβάλλουν, στη χώρα τους πέρασαν και ντούκου και με αρνητικά σχόλια, τι, πώς και γιατί εξυπηρετούν, αναδεικνύοντάς τα σε πολυαναμενόμενα τάχα καλλιτεχνικά γεγονότα, τα ουσιαστικά ενημερωτικά ενδιαφέροντα του ελληνικού κοινού. Το ενδιαφέρον πάντως βρίσκεται και αλλού. Απαξιώθηκε τάχα το Ηρώδειο διότι ήταν «στέκι» λέει των κοσμικών. Και ιδού…

• ΤΑ ΝΕΑ: Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009