Η επιστροφή του «Ηλίθιου»

• Ο Βασίλης Ανδρέου και πάλι πρίγκιπας Μίσκιν
• Της Γιωτας Συκκα, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 29/4/2012

Πέρασαν πέντε χρόνια από την εποχή που η θεατρική Αθήνα σχημάτιζε ουρές και λίστες αναμονής για να δει τον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκι, με πρωταγωνιστή στον ρόλο του πρίγκιπα Μίσκιν τον 36χρονο τότε Βασίλη Ανδρέου.

Εκτοτε άλλαξαν πολλά. Η Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου διαλύθηκε, ο σκηνοθέτης Στάθης Λιβαθινός άνοιξε τα φτερά του μακριά από την πρώτη κρατική σκηνή συνεχίζοντας να κάνει επιτυχίες, οι ηθοποιοί του το ίδιο, όμως να που ο «Ηλίθιος» επανήλθε.

Αυτή τη φορά στη σκηνή του «Ακροπόλ» με τους ίδιους ηθοποιούς στους βασικούς ρόλους και την παράσταση να παραμένει εξάωρη για όσους αντέχουν (Τετάρτη, Σαββατο και Κυριακή) με μισή ώρα διάλειμμα, ενώ υπάρχει η δυνατότητα της Πέμπτης και της Παρασκευής που μπορούν να μοιράσουν το πρώτο και το δεύτερο μέρος.

Ομως όσα καλά λόγια κι αν ακούει ο Βασίλης Ανδρέου για εκείνη την επιτυχία του, προσγειώνει όσους περιμένουν έναν καινούργιο γύρο θριάμβου: «Είναι σαν να ξεκινάμε από την αρχή. Πρέπει να κερδίσουμε πάλι το στοίχημα». Τότε η παράσταση ανέβηκε στο «Από Μηχανής», έναν χώρο 150 θέσεων, κάτω όμως από τις φτερούγες του Εθνικού Θεάτρου. Τώρα, σε ένα ιδιωτικό θέατρο 700 θέσεων. «Οι συνθήκες την κάνουν διαφορετική».

Στη σκηνή προσπαθεί να ερμηνεύσει το ανεπιτήδευτο. Την πρώτη πηγή, όπως λέει. «Πιστεύω ότι κάποιοι άνθρωποι είναι καθηλωμένοι στην αγάπη και αυτό θεωρείται πολλές φορές αναπηρία. Τους λέμε γραφικούς. Τους ανθρώπους τους θέλουμε παγαπόντηδες. Ο Μίσκιν είναι καθηλωμένος στα πρώτα δείγματα της αγάπης. Σήμερα όποιον δούμε να χαίρεται απόλυτα, να τρελαίνεται με ένα ηλιοβασίλεμα, τον έρωτά του, νομίζουμε ότι έχει πρόβλημα».

Τον αγνό, άφθαρτο, ανυστερόβουλο ήρωα λέει πως τον αγαπάμε και τον σεβόμαστε γιατί βγαίνει μέσα από τα μεγαλύτερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. «Αν τον βλέπατε έξω στη ζωή θα ήταν σαν τον συνάνθρωπό μας που αυτοκτόνησε πριν από λίγες ημέρες. Προσπαθώ μέσα μου να μην τον μυθοποιήσω, πολύ περισσότερο που είναι γραμμένος από τον Ντοστογιέφσκι.

Ο θάνατος του εμποράκου

Ethel Barrymore Theater

http://www.deathofasalesmanbroadway.com

«Death of a Salesman». «Ο θάνατος του εμποράκου», ένα από τα έργα-σταθμούς του μεταπολεμικού αμερικανικού θεάτρου, αναδύεται αιχμηρά επίκαιρος σε αυτήν τη νέα παραγωγή. Στο δράμα του Αρθουρ Μίλερ, ένας άνδρας και η οικογένειά του βρίσκονται αιχμάλωτοι στις πιέσεις και τις αυταπάτες του «αμερικανικού ονείρου». Ο «εμποράκος» του ελληνικού τίτλου είναι ένας μεσήλικος περιοδεύων πωλητής που καταρρέει βλέποντας να γκρεμίζονται οι προσδοκίες του για επαγγελματική επιτυχία και οικογενειακή γαλήνη. Τον Γουίλι Λόμαν υποδύεται ο βραβευμένος με Οσκαρ Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, σε μια ερμηνεία που έχει κερδίσει ύμνους από την κριτική. Εξαιρετικοί είναι επίσης, στους ρόλους της συζύγου και του γιου του «εμποράκου», η Λίντα Εμοντ (εδώ μαζί με τον Χόφμαν) και ο Αντριου Γκάρφιλντ (The Social Network), ο οποίος κάνει το ντεμπούτο του στο Μπροντγουέι σε αυτή την παράσταση.

Η ταραχώδης ιστορία της Κίνας

Young Vic

http://www.youngvic.org.uk

«Wild Swans». Βασισμένο στο διεθνές μπεστ σέλερ της Γιουνγκ Τσανγκ «Αγριόκυκνοι» (έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις Εστία), το έργο διασκευάστηκε για το θέατρο από την Αλεξάντρα Γουντ, η οποία κατάφερε να συνοψίσει το πολυσέλιδο αυτοβιογραφικό βιβλίο σε μια σειρά με συναρπαστικά στιγμιότυπα, που συνολικά διαρκούν 90 λεπτά. Το έργο, σε σκηνοθεσία της Σάσα Γουέαρς, κάνει μια αναδρομή στην ταραχώδη ιστορία της Κίνας από το 1948 έως το 1978, από τα πρώτα ελπιδοφόρα χρόνια του κομμουνισμού μέχρι την αναστάτωση της Πολιτιστικής Επανάστασης και την αρχή του δρόμου που θα οδηγούσε την Κίνα σε παγκόσμια οικονομική υπερδύναμη. Ολα εκτυλίσσονται από τη σκοπιά τριών γενεών μιας οικογένειας, με πρωταγωνίστριες τις γυναίκες: τη γιαγιά της Γιουνγκ Τσανγκ, τη μητέρα της και την ίδια τη συγγραφέα, η οποία έφυγε από την Κίνα για να σπουδάσει στο Λονδίνο το 1978. Στην παράσταση, για την οποία συνεργάστηκαν οι θεατρικοί οργανισμοί Young Vic, American Repertory Theatre Actors Touring Company, η σκηνική δράση συμπληρώνεται από τα εκπληκτικά βίντεο που γύρισε ο Γουάνγκ Γκον Ξιν και που έχουν κερδίσει ενθουσιώδη σχόλια, όπως και το σύνολο της παραγωγής. Εως τις 13 Μαΐου.

Περφόρμανς και δείπνο στην αυλή του Εθνικού Θεάτρου

ΣΕ «ΚΟΙΝΗ ΘΕΑ»

Οι κώδικες της γευστικής μνήμης, σαν η πιο πολύτιμη πολιτισμική αποσκευή των μεταναστών της οδού Αγ. Κωνσταντίνου, γίνονται η αφορμή για μια γαστρονομική περιπέτεια στην αυλή του Εθνικού Θεάτρου, με τίτλο «Δειπνοσταβρυα».

Οι κώδικες της γευστικής μνήμης, σαν η πιο πολύτιμη πολιτισμική αποσκευή των μεταναστών της οδού Αγ. Κωνσταντίνου, γίνονται η αφορμή για μια γαστρονομική περιπέτεια στην αυλή του Εθνικού Θεάτρου, με τίτλο «Δειπνοσταβρυα». Ταπεινό δείπνο σε επιμέλεια του Αλέξανδρου Ψυχούλη με τη δημιουργική συνεισφορά του Βασίλη Καλλίδη και ηχητική υποστήριξη των Minimize. Ενα από τα δρώμενα που θα λάβουν χώρο στην πρώτη κρατική μας σκηνή, στο πλαίσιο της «Κοινής Θέας».

Περφόρμανς, προβολές, μία συζήτηση και μουσική στον εξωτερικό χώρο του Εθνικού Θεάτρου (αυλή κτιρίου Τσίλλερ) είναι η νέα πρόταση της «Κοινής Θέας» στο τέλος της φετινής θεατρικής περιόδου για έξι βραδιές του Μαΐου (10, 11, 12 και 17, 18, 19), με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Ενα «άνοιγμα» του Θεάτρου στον εξωτερικό χώρο, πέραν του κτιρίου Τσίλλερ, μέσω της δημιουργικής αξιοποίησης ενός πλήρως ανεκμετάλλευτου και «απροσδιόριστου» χώρου, της αυλής του κτιρίου, στην υποβαθμισμένη αυτή πλευρά του κέντρου της πόλης (επιμέλεια Ελένη Κούκου και Κατερίνα Τσέλου).

Επτά βραβευμένες παραστάσεις «Επί Σκηνής»

ΣΤΟ «BETON7»

Πότε θα σκορπίσεις την τέφρα εκείνου που στοίχειωσε τη ζωή σου με την απουσία του; Τι γίνεται όταν το σύμπαν αρνείται να συνωμοτήσει για να πετύχεις τον στόχο σου; Πώς μπορεί ένας τρομοκράτης να είναι εξίσου επικίνδυνος και μετά τον θάνατό του; Σε ποιο τηλεπαιχνίδι πεθαίνεις όταν είσαι ο νικητής;

Πότε θα σκορπίσεις την τέφρα εκείνου που στοίχειωσε τη ζωή σου με την απουσία του; Τι γίνεται όταν το σύμπαν αρνείται να συνωμοτήσει για να πετύχεις τον στόχο σου; Πώς μπορεί ένας τρομοκράτης να είναι εξίσου επικίνδυνος και μετά τον θάνατό του; Σε ποιο τηλεπαιχνίδι πεθαίνεις όταν είσαι ο νικητής;

Τα παραπάνω ερωτήματα μένουν να απαντηθούν στο «BETON7», στις 11, 12 και 13 Μαΐου, από τα έργα: «Απόψε θα πετάξω την τέφρα σου» του Κ. Μανούρη (σκηνοθεσία Τ. Τζαμαργιάς), «Το κορίτσι με την ομπρέλα» της Μ. Κολοβού (σκηνοθεσία Κ. Πολυχρονοπούλου), «Η σύλληψη» του Ν. Κουνενιδάκη (σκηνοθεσία Δ. Φραγκιόγλου), «Η τρύπα» της Ελ. Κωστοπούλου (σκηνοθεσία Π. Μιχαηλίδης), «Undead» της Κ. Σπανού (σκηνοθεσία Φ. Κατέχος και FabricArt), «Ο μονόλογος του σκύλου» της Ν. Ηλία (σκηνοθεσία Δ. Γιαμλόγλου), «Who the fuck is dead» της Π. Χριστοπούλου (σκηνοθεσία Ενκε Φεζολάρι).

Τα έργα βραβεύτηκαν στον διαγωνισμό του «Επί Σκηνής» για το 2011-12 με τη μορφή αναλογίου με θέμα: «Το νεκρό κυριεύει το ζωντανό». Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Μυστήριο με τον Ιψεν

ΡΟΥΛΑ ΠΑΤΕΡΑΚΗ ΣΤΟ «ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΑΤΡΟ»:
Η σκηνοθέτις και ηθοποιός μιλάει για το «Ξύπνημα των νεκρών», το κύκνειο άσμα του μεγάλου συγγραφέα, που παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρώτη

Ο Ακις Βλουτής και η Ρούλα Πατεράκη πρωταγωνιστούν στο «Ξύπνημα των νεκρών», ίσως το σημαντικότερο έργο του Ιψεν

Ο Αρνολντ Ρούμπεκ, διάσημος γλύπτης και μέλος της Ακαδημίας Τεχνών της Νορβηγίας, έχει βρεθεί σε ένα παραθαλάσσιο σπα μαζί με τη σύζυγό του Μάγια. Η σχέση τους περνάει κρίση.

Η Μάγια παρασύρεται από έναν βάναυσο κυνηγό, τον Ούλφχαϊμ, σε ένα ανοδικό ταξίδι γεμάτο πάθος προς την κορυφή ενός γειτονικού βουνού. Ο Ρούμπεκ από την άλλη αναγκάζεται να αποτινάξει την ψυχρότητα και τον κυνισμό του όταν συναντάει μια όμορφη γυναίκα από το παρελθόν του, την Ειρήνη. Ξυπνώντας μέσα του μνήμες ενός άλλου εαυτού, πόθους, και αναγκάζοντάς τον να έρθει αντιμέτωπος με τη δημιουργική του δύναμη, η Ειρήνη τον οδηγεί στη βουνοκορφή.

Οι IlluminArti «συναντούν» τον Γεώργιο – Αλέξανδρο Μαγκάκη

«ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ»
Μια επιστολή που γράφτηκε μέσα από τις Φυλακές Κορυδαλλού το 1971 από τον Γεώργιο – Αλέξανδρο Μαγκάκη με παραλήπτη τους λαούς της Ευρώπης ενέπνευσε την νεανική καλλιτεχνική ομάδα IlluminArti για να δημιουργήσει μία παράσταση με μουσική, χορό και θέατρο στον χώρο του Θεάτρου στον Κύβο (Μαργαρίτη 5, Νέος Κόσμος).

Σε σκηνοθεσία του Παναγιώτη Μπρατάκου, οι IlluminArti παρουσιάζουν την παράσταση «Γράμμα από την Φυλακή για τους Ευρωπαίους», βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του καθηγητή Γεωργίου – Αλέξανδρου Μαγκάκη, το περιεχόμενο του οποίου φαντάζει εξαιρετικά επίκαιρο, αν και έχει γραφτεί 41 χρόνια πριν.

Οι αέρινες και παράλληλα δυναμικές κινήσεις του χορού, η μουσική, τα τραγούδια δίνουν μία επιπλέον δυναμική στο έργο του Μαγκάκη, κάνοντας ακόμη πιο εμφανές το επίκαιρο του κειμένου.

«Αμύνομαι. Γι’ αυτό γράφω»
Ο Α. Γ. Μαγκάκης έγραψε μέσα από τις φυλακές του Κορυδαλλού μία επιστολή με παραλήπτη τους λαούς της Ευρώπης. Εκεί στεκόταν η ελπίδα του. Στην αλληλεγγύη και την επίκληση των κοινών αξιών και πολιτιστικών γνωρισμάτων των ανθρώπων, που κατοικούν στην Γηραιά Ηπειρο. Ετσι, τον Φλεβάρη του 1971 φυγάδευσε τα γραπτά του μέσω ενός Ιταλού κρατούμενου που αποφυλακιζόταν, ώστε το κείμενο να δημοσιευτεί για 1η φορά στο Atlantic Monthly Review στην Αμερική, έπειτα στους Times της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου. Ακολούθησαν πλήθος περιοδικών και εφημερίδων στην Γερμανία, την Αφρική, την Λατινική Αμερική, την Ιαπωνία, που φιλοξένησαν στις σελίδες τους αυτό το ντοκουμέντο.

Το κείμενο αποτέλεσε εφαλτήριο, ώστε να ευαισθητοποιηθούν οργανισμοί, μέσα και κράτη και να γίνει γνωστή η κατάσταση της χώρας μας. Η επιστολή αυτή έφτασε να κατατεθεί επισήμως στο Κονγκέσο και να συμπεριληφθεί στην διδακτέα ύλη των Αμερικανικών Πανεπιστημίων. Στα ελληνικά βγήκε στο φως πρώτα στην Φρανκφούρτη το 1971 από τον οίκο Attika Press με τον τίτλο: «Ελευθερία αγάπη μου», ενώ στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε μόνο πρόσφατα από την εφημερίδα Το Βήμα.

Η Διεθνής Αμνηστία τύπωσε το κείμενο σε πολλές γλώσσες και διέθετε τα έσοδα από τις εισπράξεις των πωλήσεων υπέρ των δικαιωμάτων των πολιτικών κρατούμενων.Η επιστολή βραβεύτηκε από τον Σερ Λόρενς Όλιβιε στην τελετή, που έγινε για την ένταξη της Αγγλίας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

Ο Γεώργιος – Αλέξανδρος Μαγκάκης έφυγε από την ζωή στις 5 Σεπτεμβρίου 2011.

«Αυτό θέλει η φυλακή. Ν’ αρχίζεις να κουβεντιάζεις μέσα σου το παράδοξο» 
Αρχής γενομένης και με άξονα το κείμενο της επιστολής, η παράσταση επιχειρεί να ανοίξει διάλογο με τα θέματα και την ιδεολογία του. Να επαναπροσδιορίσει τις αξίες και τους εφιάλτες του μέσα από το πρίσμα των σημερινών καταστάσεων και να συνθέσει με τις λέξεις του το «ευρωπαϊκό όνειρο» και τους ανθρώπους του, που μας ευλόγησαν και μας καταράστηκαν ταυτοχρόνως.

«Η αντίσταση είναι η πιο δραματική έκφραση του ανθρώπου με συνείδηση»
Σήμερα, η Ελλάδα είναι αιχμάλωτη των χρεών και του παρελθόντος της. Το παρόν, αλλά και το μέλλον διαγράφονται με χρώματα που ξεθωριάζουν στα μάτια όλων, αλλά κυρίως των νέων. Το «Γράμμα από την φυλακή για τους Ευρωπαίους» είναι η αντίσταση και η απάντησή μας σε αυτήν την κατάσταση με όπλο την τέχνη και πυρομαχικά τα τραγούδια, την κίνηση και το ίδιο το κείμενο του Α. Γ. Μαγκάκη. Ενα κείμενο διαχρονικό και συγκλονιστικά επίκαιρο.

Οι συντελεστές της παράστασης
Ομάδα IlluminArti: Φίλιππος Βασιλείου, Περσεφόνη Γεραγγέλου, Αγάπη Ζάρδα, Αλέξανδρος Κουρεβέσης, Αρτεμις Μπρατάκου, Κλεοπάτρα Οικονομίδου, Παντελής Πολίτης, Ελένη Σταματίου, Αντιγόνη Χρόνη.

Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Μπρατάκος
Κοστούμια: Περσεφόνη Γεραγγέλου
Σκηνικά: Φίλιππος Βασιλείου
Μουσική Επιμέλεια – Κίνηση: IlluminArti
Φωτισμός: Βαγγέλης Μούντριχας – Γιώργος Τσιτσίγκος
Σκίτσο Αφίσας: Ιωάννης Ρουμπούλιας (Rubus)
Παραγωγή: Illuminarti

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στις 21 Απριλίου και παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Σάββατο στις 9 το βράδυ.

Γενική Είσοδος: 12 ευρώ
Μειωμένο: 8 ευρώ
Ατέλεια: 5 ευρώ

«Γιαξεμπόρε, Θόδωρε»

Εκδήλωση στο Μουσείο Μπενάκη, στη μνήμη του Θόδωρου Αγγελόπουλου, την Παρασκευή, ημέρα που ο σκηνοθέτης θα έκλεινε τα 77 του χρόνια.

Της Μαρίας Κατσουνάκη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28/4/2012

Η πρόσκληση έγραφε «αντί γενεθλίων». Στις 27 Απριλίου ο Θόδωρος Αγγελόπουλος θα συμπλήρωνε τα 77 του χρόνια. Χθες βράδυ, λοιπόν, στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς) οργανώθηκε μια γιορτή προς τιμήν του. Ο τιμώμενος απουσίαζε, αλλά ήταν όλα έτσι φτιαγμένα ώστε να έχουμε την αίσθηση ότι βρίσκεται στην αίθουσα και παρακολουθεί. Δεν είχε τίποτα θρηνητικό η εκδήλωση. Μόνο εικόνες, ήχο (μουσική από τη χορωδία και την ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών), χιούμορ, τρυφερότητα, ανεκδοτολογικές αφηγήσεις, μνήμες, συγκίνηση, άφθονα χαμόγελα και μεγάλη διάρκεια. Άρχισε λίγο μετά τις οκτώ και τελείωσε λίγο πριν τις 11. Και ο ίδιος όμως να την είχε μοντάρει δεν θα μπορούσε να πετάξει τίποτα…

Τέσσερις σκηνοθέτες, η Κατερίνα Ευαγγελάκου (πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, που συνδιοργάνωσε την εκδήλωση), η Μαργαρίτα Μαντά (βοηθός του Θ. Αγγελόπουλου, η οποία είχε αναλάβει και όλο το βάρος της εύρεσης, σύνθεσης και επεξεργασίας του οπτικού υλικού), ο Θάνος Αναστόπουλος (βοηθός του, παρουσίασε τη βραδιά), ο Αγγελος Φραντζής (βοηθός του, συμμετείχε στην διοργάνωση), ήταν επί της υποδοχής. Στην πρώτη σειρά η σύζυγος του Φοίβη Αγγελοπούλου και οι τρεις κόρες του. Η αίθουσα, κατάμεστη. Όλοι φίλοι, σκηνοθέτες, συνεργάτες, άνθρωποι που τον συνάντησαν, τον έζησαν, τον αγάπησαν.

«Λήθη II» του Δημ. Δημητριάδη, με την Eκάβη Nτούμα…

 στο θέατρο «Πορεία», σε σκηνοθεσία Δημ. Tάρλοου

Hταν στη μαγική ώρα του ηλιοβασιλέματος αυτόν τον Mάρτιο στη Σαντορίνη όταν η νέα ηθοποιός, ήδη καταξιωμένη από κριτικούς και κοινό η Eκάβη Nτούμα μάς αποκάλυψε πως έχει την πρόκληση – τιμή να ερμηνεύσει, σε δεύτερη ανάγνωση, τη «Λήθη», τον υπαρξιακό μονόλογο του διεθνώς αναγνωρισμένου Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Tάρλοου, και αυτό «μέσα στην άνοιξη, στη σκηνή του θεάτρου Πορεία».

Tώρα, ήρθε η ώρα για τη «Λήθη II», να ερμηνευθεί από μια γυναίκα, την Eκάβη Nτούμα, γεγονός που προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον! H «πρώτη» τής «Λήθης II» δόθηκε την Πέμπτη 26 Aπριλίου στη σκηνή του θεάτρου «Πορεία», στην εαρινή περίοδο 2012. Hμέρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Kυριακή, ώρα 20.30 στο «Πορεία», Tρικόρφων 3-5 και 3ης Σεπτεμβρίου 69, πλατεία Bικτωρίας.

Tιμές εισιτηρίων 15 ευρώ και φοιτητικό 10 ευρώ. Για περισσότερες πληφορορίες στην κ. Στέλλα Γιοβάνη 6977-405.359 και 210-82.10.082, www. poreiatheatre.com. Kαλλιτεχνικοί συντελεστές: σκηνοθεσία Δημήτρης Tάρλοου, σκηνικά – κοστούμια Eλένη Mανωλοπούλου, φωτισμοί Felice Ross, μουσική – σύνθεση ήχων Blaine Reininger, βοηθός σκηνοθέτη Στέλλα Γιοβάνη – Δήμητρα Kουτσοκώστα, βοηθός φωτιστή Σοφία Aλεξιάδου, βοήθός σκηνογράφου: Tίνα Tζόκα.

Δίνουμε εδώ τη συγκλονιστική, ως εικόνα και ερμηνεία του ρόλου της «Λήθης» φωτογραφία της Eκάβης Nτούμα (με κοστούμι πρωτόπλαστης). Για τη «Λήθη II» γράφει ο σκηνοθέτης Δημήτρης Tάρλοου: «H Λήθη είναι ένας άνθρωπος στο μεταίχμιο, όπως και η χώρα μας. Eνα βήμα ακόμα και βυθίζεται στην ευεργετική λησμονιά της. O θάνατος είναι ο φόβος του θανάτου και η κόρη της Eριδας, η αδελφή του Θανάτου και του Yπνου μάς αφηγείται πόσο σημαντικό είναι να αφήνεσαι στο τίποτα».
ΤΗΛΕΦΟΣ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28/4/2012

ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΠΕΠΠΑΣ Εποίησε ήθος στη σκηνή και τη ζωή

Ανθρωπος και καλλιτέχνης, με έμφυτη ευγένεια, σεμνότητα, καλοσύνη, ήθος, ο Σοφοκλής Πέππας, «στράφηκε στο σκοτάδι», μετά από μια μακριά πορεία προς το φως. Ο επίλογός του άνοιξε και ενώθηκε με τον ακατάλυτο δεσμό του θανάτου, απελευθερωμένος από το κοινόχρηστο νόημα της ζωής. Ο σπουδαίος μας ηθοποιός έφθασε στο τελευταίο σύνορο του χρόνου, ανήμερα της 25ης Μαρτίου, μετά από έναν πολύχρονο και παλικαρίσιο αγώνα που έδωσε με τον καρκίνο, εγείροντας ερωτηματικά για τη θνητή φύση μας, που συλλαβίζει γέφυρες για να πορεύεται. Μπορεί να μην υπάρχει τίποτα ύστερα από έναν αναγκαίο αποχωρισμό, ωστόσο, η επώδυνη – για όλους όσοι τον αγάπησαν, τον θαύμασαν – απουσία του διάχυτη ακόμη, σαρώνει τις σκέψεις που προκαλεί το έργο του και η στάση ζωής του. Σήμερα, στις 9:30 το πρωί θα γίνει το 40ήμερο μνημόσυνο, στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής στο Πατήσια.