«Η μνηστή» στο Studio Μαυρομιχάλη

* Παρασκευή – Κυριακή στις 21:00

Η «Ομάδα Ζάω Ζω» παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο του σύγχρονου Γάλλου συγγραφέα Ξαβιέ Ντυρανζέ «Η μνηστή», σε σκηνοθεσία Εύας Κουκούτση.

Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στη Γαλλία το 2001 και διακρίθηκε, αποσπώντας τις καλύτερες κριτικές στο φεστιβάλ της Avignon.

Πρόκειται για ένα έργο αντιπολεμικό, που η γλώσσα του κινείται από τον ωμό ρεαλισμό μέχρι τον πιο αχαλίνωτο λυρισμό. Ο Ξαβιέ Ντυρανζέ μας δίνει ένα από τα καλύτερα έργα του, μέσα από μια ιστορία αγάπης και μίσους, φυλετικών και θρησκευτικών συγκρούσεων, όπου η σύγχρονη Ιστορία είναι συνεχώς παρούσα. Το έργο είναι ένα διαχρονικό αποτύπωμα της ανθρώπινης ιστορίας και μας θυμίζει την υπόσχεση των θρησκειών και των μεγάλων ανθρωπιστικών διδασκαλιών για έναν κόσμο αγάπης, όπου όλα τα αντίθετα συνυπάρχουν αρμονικά σε μία Γη της Επαγγελίας.

Ένας στρατιώτης επιστρέφει από έναν εμφύλιο πόλεμο, κουβαλώντας μαζί του δόξα και ύποπτα λάφυρα. Ξαναβρίσκει τη μνηστή του, η οποία υπήρξε θύμα βιασμού από αυτούς ακριβώς που μισεί περισσότερο στον κόσμο: τον φυλετικό και θρησκευτικό εχθρό. Εκείνη, εν αγνοία του, φέρει το παιδί του βιασμού αυτού.
Το φάντασμα του βιαστή, ορατό μόνο στη «μνηστή», εμφανίζεται συχνά, ζητά τη συγχώρεση και την παροτρύνει να κρατήσει το παιδί, ένα παιδί ευλογημένο να φέρει την αγάπη και τη δικαιοσύνη στον κόσμο…

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση : Δανάη Βερλέ
Σκηνοθεσία : Εύα Κουκούτση
Εικαστική επιμέλεια – Σκηνικές κατασκευές : Σταύρος Παναγιωτάκης
Μουσική σύνθεση : Dolphine Ears
Σχεδιασμός φωτισμών – Επεξεργασία φωτογραφιών : Σταύρος Παναγιωτάκης
Κοστούμια : Δημήτρης Ντάσιος
Tango : Αnastasia
Ειδικές κατασκευές : Βύρων Παπαδόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη : Αλέξης Πασπαρδάνης
Φωτογραφίες : Βασίλης Μαθιουδάκης
ΠΑΙΖΟΥΝ :
Ανδρέας Ανδρεάδης, Τάσος Αλαφάκης, Εύα Κουκούτση, Μαργαρίτα Μακαρούνη, Νίκος Μαυρουδής

Σουξέ ντυµένα τραβεστί

Πάμε θέατρο

Ο Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης , προτείνει και αντιπροτείνει

ΤΑ ΝΕΑ: Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

• Το έργο.

Οταν ήταν µικρή ο µπαµπάς της άκουγε στο γραµµόφωνο όπερα. Αλλά η Θεσσαλονικιά Κυριακή Παπαδοπούλου ηθοποιός ήθελε να γίνει. Και ξεκίνησε από ένα µπουλούκι. Με όνειρό της το Εθνικό Θέατρο – Βασιλικό τότε. Δεν το πραγµατοποίησε. Στο µπουλούκι – καλή φωνή είχε – τη βγάζουν να τραγουδήσει. Αυτό ήταν! Το τραγούδι θα είναι το µέλλον της. Βαφτίζεται Μαρινέλλα. Σεκόντο του Στέλιου Καζαντζίδη απ’ το 1956 και για µια δεκαετία, γυναίκα του απ’ το ’64, µετά τον χωρισµό τους, το 1966, θα ξεκινήσει σόλο καριέρα η οποία θα εξελιχθεί θριαµβευτικά. Ανύπαντρη µάνα – τολµηρή για την εποχή της απόφαση –, σύζυγος, στη συνέχεια και για εφτά χρόνια, του Τόλη Βοσκόπουλου, συνεχίζει να είναι µέχρι σήµερα εξαιρετικά δηµοφιλής, ενεργή και «πρώτο όνοµα».

Τη ζωή της ανέλαβαν να κάνουν µιούζικαλ ο Θανάσης Παπαθανασίου και ο Μιχάλης Ρέππας. Παράτολµο εγχείρηµα όταν ο «βιογραφούµενος» είναι εν ζωή και ελέγχει το αποτέλεσµα. Το οποίο, στη δεδοµένη περίπτωση, δεν αποτελεί παρά ένα θέαµα πίστας τραβεστί – µεταµφιεσµένο σε τζουκ µποξ µιούζικαλ: η Μαρινέλλα να αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τη ζωή της και να τραγουδάει τραγούδια του ρεπερτορίου της και γύρω της να πλέκεται συµβατικά η ιστορία δύο ζευγαριών που οι συγγραφείς ζορίζονται να τα παντρέψουν µε τον άξονα Μαρινέλλα µε βασικό στόχο να τα συνδέσουν µε συγκεκριµένα τραγούδια της. Η Ειρήνη παντρεύεται τον Ηλία όταν την εγκαταλείπει ο Γιάννης µε τον οποίο ήταν ερωτευµένη και ο οποίος παντρεύεται τη Μαρία, επίσης ερωτευµένη µαζί του από την εφηβεία της. Οταν ξανασυναντηθούν ο Γιάννης και η Ειρήνη, συνάπτουν, µια και η φλόγα δεν έχει σβήσει, παράνοµη σχέση που κάποια στιγµή θα λήξει για να βρουν, τελικά, την ευτυχία στους νόµιµους συζύγους τους. Κοινοτοπίες, αστεία χωρίς χιούµορ, µελοδραµατισµοί, ένα φινάλε που πάει, υποτίθεται, να γίνει ανατρεπτικό αλλά αµέσως προσγειώνεται και µια ιστορία που θέλει να ακολουθήσει τους δρόµους τους λαϊκού κινηµατογράφου της εποχής αλλά δεν τα καταφέρνει – παραµένει εγκλωβισµένη σε πρέπει.

Οσο για την «αληθινή ζωή» της Μαρινέλλας – όπου κουβέντα δεν ακούγεται για τον Τόλη Βοσκόπουλο! – δεν είναι παρά µια, διακριτική οµολογώ, αγιογραφία µε µερικές στιγµές αυτοσαρκασµού – οι µόνες στις οποίες το έργο ζωντανεύει. Βρήκα το αποτέλεσµα βαρετό – µεγάλη διάρκεια συν ελάχιστα τραγούδια που αξίζουν, καθώς η Μαρινέλλα, αν και σε εποχή έκρηξης του ελληνικού τραγουδιού, τραγούδησε κυρίως «σουξέ» – παρά την καλά οδηγηµένη από τον Αλέξιο Πρίφτη, που έκανε και τις ενορχηστρώσεις, ζωντανή ορχήστρα.

• Η παράσταση.

Ο Σταµάτης Φασουλής που υπογράφει τη σκηνοθεσία δεν κατάφερε να επαναλάβει το θαύµα του «Βίρα τις άγκυρες». Οπου και πάλι διέθετε ένα αδύναµο κείµενο αλλά πιο ευέλικτο και µε ευρύτατη γκάµα – σχεδόν ολόκληρη η ιστορία της επιθεώρησης. Η παράστασή του είναι εύρυθµη – εκτός από τα σηµεία όπου η Μαρινέλλα ξεχνάει πως δεν πρόκειται για πίστα και πλατειάζει – και το θέαµα χορταστικό και καλόγουστο. Ο Γιώργος Γαβαλάς µε τα σκηνικά του και η Ντένη Βαχλιώτη µε τα κοστούµια της πρωταγωνιστούν αντιµετωπίζοντας µε γούστο το κιτς. Συµπράττει ο Λευτέρης Παυλόπουλος µε τους φωτισµούς του. Καλά δουλεµένο το µπαλέτο αλλά ο Δηµήτρης Παπάζογλου δεν είχε και πολλά εµπνευσµένα τραγούδια για εµπνευσµένες χορογραφίες…

• Οι ερµηνείες.

Η Μαρινέλλα, αν και µε προβλήµατα φωνητικά πια _ δυσκαµψία, µπαλάρισµα… –, αν και µε βαριά σιλουέτα πια, αν και κάποτε «απαγγέλλει» τα κείµενά της, κυριαρχεί µε το σκηνικό κύρος της. Ο Αντώνης Λουδάρος – µήπως έφτασε ο καιρός να αντιµετωπίσει σοβαρά δραµατικούς ρόλους για τους οποίους πιστεύω πως είναι ικανός; –, ο γεννηµένος για το µιούζικαλ – εξαιρετική φωνή, κίνηση και ανάλαφρη παρουσία και υποκριτική – Μέµος Μπεγνής και η Ευαγγελία Μουµούρη – έξοχη θεατρίνα – στηρίζουν τους χάρτινους ρόλους τους. Η Τζένη Μπότση περνάει τον δικό της ξώφαλτσα αλλά και µε µία σκηνική έπαρση.

• Εν ολίγοις: Καλόγουστο, αλλά κοµµάτι βαρετό θέαµα

info: «Μαρινέλλα. Το µιούζικαλ» στο θέατρο «Παλλάς» (Βουκουρεστίου 5, τηλ. 210 3213100).

• Πρσκήνιο

Εξυπνη η ιδέα του «Recycle» της οµάδας «Χώρος» – σκηνοθεσία Σίµος Κακάλας που συνυπέγραφε µε τη Μαργαρίτα Κρανά και το σενάριο – η οποία φιλοξενήθηκε στο «Group Ηostel» του Εθνικού Θεάτρου («Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας»): ένα χαριτωµένο, πανέξυπνο – και πολύ ολιγόλογο – παιχνίδι πάνω στη γλώσσα µέσα από τους τρόπους της παντοµίµας και της κοµέντια.

Κοµµάτια στηριγµένα στην κίνηση, µουσικές ταιριαστές, σκηνική λιτότητα και έξι ηθοποιοί – Δήµητρα Κούζα, Μένη Κωνσταντινίδου, Αντρέας Κωνσταντίνου, Ελενα Μαυρίδου, Θοδωρής Οικονοµίδης, Γιώργος Συµεωνίδης – που υπερασπίστηκαν µε αυτοθυσία το εγχείρηµα, στη µεγαλύτερη διάρκεια της παράστασης κουκουλωµένοι µε µάσκες – κεφάλια. Η δραµατική οικονοµία απαιτούσε όµως πύκνωση – ειδικά στα… αλλεπάλληλα φινάλε – και περιορισµό της διάρκειας.

Πολύ ενδιαφέρον το έργο της Σίλα Στίβενσον «Δρόµος µακρύς» – η επαφή µιας οικογένειας µε τη δολοφόνο του έφηβου γιου και αδελφού τους. Αλλά η διεκπεραιωτική σκηνοθεσία του Χρήστου Καρχαδάκη δεν το ανέδειξε. Ο Χριστόδουλος Στυλιανού και η Μέλπω Κωστή οι αποδοτικότεροι από τους ηθοποιούς. Χωρίς εξάρσεις η Κατερίνα Διδασκάλου και πολύ αδύναµοι ο Χρήστος Καρτέρης και, κυρίως, η Αγγελική Λάµπρη.

Με πολλά δραµατουργικά προβλήµατα – επίπεδη – η διασκευή για το θέατρο της νουβέλας «Το στρίψιµο της βίδας» του Χένρι Τζέιµς από τον Πέτρο Ζούλια µε τον τίτλο «Οι επισκέπτες» που παρουσίασε η Κάτια Δανδουλάκη. Και η σκηνοθεσία του δεν έσωσε τα πράγµατα – το αντίθετο. Σε πολύ κακή στιγµή, µε θεατρινισµούς και χωρίς αλήθεια, η ίδια η Κάτια Δανδουλάκη (φωτογραφία) αλλά ούτε οι άλλοι ηθοποιοί, ακόµα και η ταλαντούχα Φωτεινή Μπαξεβάνη, διασώθηκαν. Και να µη µιλήσω για τα δύο παιδάκια της παράστασης…

// <![CDATA[//

Ο Καραγκιόζης σε μεγάλα γλέντια

• ΑΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΣΠΑΘΑΡΗ

• Επιμέλεια: Παύλος Ηλ. Αγιαννίδης

• ΤΑ ΝΕΑ: Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Το Σάββατο 8 Μαΐου «ΤΑ ΝΕΑ» θα προσφέρουν για πρώτη φορά σε DVD δύο παραστάσεις του αξέχαστου Ευγένιου Σπαθάρη, τιμώντας τη μνήμη του
Πάντα ακουγόταν επίκαιρο εκείνο το «Θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε» με τη χαρακτηριστική φωνή του αξέχαστου Ευγένιου Σπαθάρη. Ομως τώρα, σε περίοδο κρίσης και λιτότητας, ακούγεται ακόμη πιο επίκαιρο. Ακόμη πιο… εφιαλτικά σημερινό.

Σήμα κατατεθέν του μετρ του ελληνικού- επέμενε σε αυτό κι ας έβλεπαν κάποιοι την καταγωγή του στην Ανατολή- θεάτρου σκιών είναι το καλύτερο αντίδωρο μνήμης με αφορμή τη συμπλήρωση ακριβώς ενός χρόνου από τον θάνατό του.

Αυτό το «Θα φάμε, θα πιούμε…» ακούγεται και σε δύο από τις τελευταίες παραστάσεις του μπαρμπα-Ευγένιου Σπαθάρη, ακυκλοφόρητες μέχρι σήμερα, που διατήρησαν, φρόντισαν για την ψηφιακή τους επεξεργασία και θα προσφέρουν για πρώτη φορά σε DVD στους αναγνώστες τους «ΤΑ ΝΕΑ», το επόμενο Σάββατο. Σε σκηνοθεσία και παραγωγή του γιου του, Σωτήρη Σπαθάρη.

Αλλωστε, «ΤΑ ΝΕΑ» ήταν που φρόντισαν για τη διατήρηση δώδεκα (αρχειακών) παραστάσεων Καραγκιόζη του Ευγένιου Σπαθάρη και διέσωσαν την τόσο ιδιαίτερη γραμματοσειρά του, όταν του ζήτησαν- λίγο καιρό προτού αφήσει ορφανό τον τόσο αγαπημένο ήρωά του- να τα αποτυπώσει για ειδική ημερολογιακή έκδοση υπό τον τίτλο «Ε ρε γλέντια!» η οποία κέρδισε και βραβείο ντιζάιν. Το DVD περιλαμβάνει καταρχάς την «Ιστορία του Καραγκιόζη σε 6΄»: Ο Ευγένιος Σπαθάρης αφηγείται την περιπέτεια του θεάτρου σκιών από τα πρώτα του χρόνια στην Ελλάδα («Ο πρώτος που έφερε την τέχνη στην Ελλάδα ήταν ο Γιάννης ο Μπράχαλης, μεταξύ 1850 και 1860, αλλά είναι στις αρχές του 1900 που μπορούμε να μιλάμε για ελληνικό Καραγκιόζη, δηλαδή χωρίς τουρκικά στοιχεία» έλεγε στην τελευταία του συνέντευξη στον «Ταχυδρόμο») και παρουσιάζει τις φιγούρες όλων των παλαιότερων μεγάλων καραγκιοζοπαικτών. Η πρώτη παράσταση, που περιλαμβάνεται στη συλλεκτική έκδοση, είναι ο ιστορικός «Γάμος του Καραγκιόζη» που παρουσιάστηκε στον προαύλιο χώρο του Σπαθάρειου Μουσείου το 2005- και μάλιστα ύστερα από 40 χρόνια. Στην πραγματικότητα είναι η μεγαλύτερη παρέλαση από φιγούρες καθώς όλοι οι φίλοι του Καραγκιόζη, από κάθε παράσταση, έρχονται να του ευχηθούν. Σύμφωνα με το σενάριο, «του έχουν τάξει πως θα παντρευτεί μια όμορφη γυναίκα, αλλά στο τέλος τού παρουσιάζουν μια άσχημη ηλικιωμένη, με απρόβλεπτες συνέπειες…- ή μήπως ήταν όλα αυτά ένα όνειρο;».

«Ο Καραγκιόζης και η κούνια» είναι η δεύτερη παράσταση, κλασική παιδική που δόθηκε το 2004. Μια μεγάλη γιορτή που οργανώνει το Σεράι στην οποία Καραγκιόζης και παιδιά γίνονται ένα, καθώς ο ήρωας «αναλαμβάνει το δύσκολο έργο της διασκέδασης των προσκεκλημένων, με τη μαγική του κούνια…».

• ΙΝFΟ: Το DVD με τις δύο (συλλεκτικές) παραστάσεις Καραγκιόζη από τον Ευγένιο Σπαθάρη θα κυκλοφορήσει μαζί με «ΤΑ ΝΕΑ» το Σάββατο 8 Μαΐου.

• «Εγώ έβαλα το καλαμπούρι»

«Από τον πατέρα μου δεν έμαθα τίποτε, επειδή δεν με άφηνε να μπω στη σκηνή. Πήγαινα για αρχιτέκτονας και ήθελε να με αποκλείσει από το θέατρο σκιών. Είχε τόσο ταλαιπωρηθεί από τη δουλειά αυτή που δεν ήθελε με τίποτε να τη συνεχίσω εγώ. Λογάριαζε, όμως, χωρίς τον θεατρώνη» («Ταχυδρόμος», Μάιος 2009).

«Οταν πήγα στο Κρεμλίνο τη δεύτερη φορά μού εμφάνισαν ένα πανί 22 μέτρων. «Δεν θα ΄στε καλά» τους είπα. Αυτοί ήθελαν μεγάλο θέαμα, έτσι ήταν μαθημένοι. Αλλά εγώ ήθελα τη φιγούρα μου να κολλάει στο πανί και να την έχει ο άλλος απέναντί του. Μέχρι το τέλος επέμενα στο πανί των 2,5 μέτρων. Και μ΄ αυτό έπαιξα μπροστά σε 5.200 Ρώσους».

«Ο Τσαρούχης έκανε θυσίες για τον Καραγκιόζη. Τον αγαπούσε πολύ, όπως και όλα τα αυθεντικά λαϊκά. Είχε μέσα του αυτή τη φλόγα που τον τραβούσε προς τον λαϊκό πολιτισμό. Γι΄ αυτό και αγαπούσε τη Σωτηρία Μπέλλου. Κι εγώ βέβαια. Εγώ έτυχε να συμπέσω μαζί της πολλές φορές σε συναυλίες».

«Ο Καραγκιόζης είναι ένας ήρωας που επαναστατεί με τον δικό του τρόπο. Δεν σπάζει βιτρίνες, για να θυμηθούμε και τα δικά μας. Ποτέ δεν θα έφτανε σ΄ αυτό το σημείο».

«Τι προσέθεσα εγώ στην τέχνη του θεάτρου σκιών; Θα έλεγα το καλαμπούρι. Και η φωνή μου, που τη διατήρησα αυθεντική μέχρι το τέλος».

«Εξαιρώντας τους ηθοποιούς που έχουν υποδυθεί τον Καραγκιόζη νομίζω ότι αυτός που υπήρξε Καραγκιόζης στη ζωή του είναι ο Θανάσης Βέγγος. Μόνον αυτός εξέφρασε αυτό που κατά τ΄ άλλα εκφράζει ο λαϊκός πρωταγωνιστής του θεάτρου σκιών».

Οι αγνοούμενοι του ΄74 και η καταναλωτική Ιουλιέτα

• Εβδομάδα Κυπριακού Εργου, με δύο παραστάσεις, αρχές Μαΐου στην Αθήνα

Δύο έργα του σύγχρονου κυπριακού θεάτρου θα αποτελέσουν τον κορμό της Εβδομάδας Κυπριακού Εργου που αρχίζει στην Αθήνα στις αρχές Μαΐου, σε συνεργασία του Κυπριακού με το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου.

Την αυλαία θα ανοίξει το Σατιρικό Θέατρο με το έργο «DΝΑ» του Γιώργου Νεοφύτου σε σκηνοθεσία Δέσποινας Μπεμπεδέλη (5-6/5), έργο που προσεγγίζει το ζήτημα των αγνοουμένων του 1974 μέσα από τα νέα επιστημονικά δεδομένα που έφερε η ανακάλυψη του DΝΑ. «Τάφοι εντοπίζονται και ανοίγονται και οι “αγνοούμενοι” αρχίζουν να “επιστρέφουν” και με τη μέθοδο του DΝΑ αναγνωρίζονται» σχολιάζει η σκηνοθέτις και γνωστή ηθοποιός, η οποία παίζει μαζί με τους Βασίλη Μιχαήλ και Μαρία Χριστοδούλου. Και προσθέτει μια σειρά ερωτημάτων που θίγει το έργο, ζητώντας απαντήσεις: « Πώς μεγαλώνει ένα παιδί αγνοουμένου που γνωρίζει τον πατέρα του μόνο από φωτογραφίες και διηγήσεις της μητέρας του; Πώς διαμορφώνεται ο ψυχισμός του; Πώς κυλούν οι μέρες σε ένα σπίτιόπου όλα καθορίζονται από το “όταν γυρίσει”, χωρίς να καθορίζεται το “πότε” και το “πώς”;».

Θα ακολουθήσει η «Ιουλιέτα (των σκυβάλων)» του Παντελή Γεωργίου από το Θέατρο Versus (8-9/5), ένα κείμενο σύγχρονης γραφής που αποτελεί και το πρώτο του συγγραφέα. Με μεταμοντέρνα γλωσσική αισθητική, ελλειπτικό λόγο και συμβολισμούς η ηρωίδα εκφράζει την καταναλωτική πλευρά της ζωής. Η «Ιουλιέτα» πρωτοανέβηκε το 2007 στη Λεμεσό και στη Λευκωσία σε σκηνοθεσία του Μαρίνου Ανωγυριάτη. Την ίδια παράσταση θα δούμε και στην Αθήνα. Τον θίασο αποτελούν οι Μαρία Φιλίππου, Χάρης Ευριπίδου, Νούλα Θεοφυλάκτου.

• Ενδιαμέσως, και συγκεκριμένα την επόμενη Παρασκευή (7/5) στις 20.00, η Αντρη Κωνσταντίνου θα δώσει διάλεξη στο Σπίτι της Κύπρου (Ηρακλείτου 10) με θέμα «Η κυπριακή δραματουργία μετά την Ανεξαρτησία».

• ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
• Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης – Κάρολος Κουν, Πεσμαζόγλου 5.
• Πληροφορίες- κρατήσεις στο τηλ. 210 3228.706.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=328994&dt=30/04/2010#ixzz0mYSgM3da

Ολος ο σύγχρονος χορός μέσα σε πέντε ημέρες

• Ποικίλες σχολές και τεχνικές αντιπροσωπεύουν οι πέντε παραστάσεις που θα φιλοξενηθούν στο Ιδρυμα Κακογιάννη

O χορός καλά κρατεί στο Ιδρυμα Κακογιάννη. Από τις 5 ως τις 9 Μαΐου η Van Dog Εvent Group παρουσιάζει εκεί μια σειρά παραστάσεων: ένα σόλο του Γιάννη Καρούνη («Οrbital»), ένα ντουέτο του Αμερικανού Τεντ Στόφερ («Ιn a landscape»), ένα τρίο του Ούγγρου Jozsef Csaba Ηajzer («S.Κ.Ι.Ν.S»), μια χορογραφία με οκτώ χορεύτριες της Αθανασίας Κανελλοπούλου («Σκιές του τίποτα») και μια χοροθεατρική παράσταση της ομάδας Ρaracoon («Η νύχτα») ενώνονται με τρόπο τέτοιο ώστε να προβάλουν μια ευρεία εικόνα της τέχνης του σύγχρονου χορού. Τα έργα αυτά επιδιώκουν τη συνύπαρξη διαφορετικών σχολών και τεχνικών χορού, αναδεικνύοντας χορογράφους οι οποίοι έχουν καταβολές και εμπνεύσεις από διάφορες χώρες.

Η παράσταση Οrbital μας υπενθυμίζει ότι απαιτούνται δύο στοιχεία για να διαγραφεί μια τροχιά. Ο Γιάννης Καρούνης χρησιμοποιεί έναν άνθρωπο και μία μπάλα. Ο χορευτής αγωνιά να επιλέξει μια θέση, να διαγράψει μια τροχιά προκειμένου να ισορροπήσει με ένα άλλο σώμα- με όλους τους συνειρμούς που μπορεί να δημιουργεί ένα τέτοιο θέαμα σχετικά με τις «δύσκολες και ανισόρροπες ανθρώπινες σχέσεις». Στο S.Κ.Ι.Ν.S ο ούγγρος χορογράφος μάς δείχνει πώς ένα κινούμενο σώμα μπορεί να εγείρει συναισθήματα στον θεατή. Η αντίδραση των χορευτών στον ήχο των κρουστών εκπέμπει δυναμισμό, αισθησιασμό και τρυφερότητα.

Οσο για τον Αμερικανό Τεντ Στόφερ, εξερευνά το σώμα ως ένα εσωτερικό τοπίο το οποίο έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τα πάντα γύρω του. Και η Αθανασία Κανελλοπούλου περιγράφει για τη χορογραφία της «Σκιές του τίποτα»: «Σε μια λίμνη από πάγο γλιστράς, ο κρύος αέρας, το γλυκό νερό, ό,τι ζήτησες μένει ακίνητο, θα ήθελες να μην ξεφύγεις. Ενας ήλιος, ένα θερμό ρεύμα θα βοηθούσε, αλλά πάλι, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος».

Τέλος, η ομάδα Ρaracoon ασχολείται με το ανθρώπινο όνειρο «που κρύψαμε από τους εαυτούς μας επιτρέποντας στη ζωή μας να νυχτώσει». Μέσα από τη χοροθεατρική παράσταση «Η νύχτα» ηθοποιοί και χορευτές ενώνουν τις δυνάμεις τους και επιχειρούν να μας υπενθυμίσουν ότι το όνειρο και η ελπίδα υπάρχουν μέσα μας, την ίδια ώρα που η ζωή κυλά σαν νερό στο ποτάμι.

ΑΣΤΕΡΟΠΗ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ | Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

• ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ

• Ιδρυμα Κακογιάννη, Πειραιώς 206, τηλ. 210 3418.550.
• Από 5 ως 9 Μαΐου.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=328993&dt=30/04/2010#ixzz0mYRZb54i

ΕΚΕΘΕΧ: Άδοξο (προαναγγελθέν) τέλος

Entre autres, μεταξύ τυρού και αχλαδιού περίπου, ο υπουργός Πολιτισμού κ. Π. Γερουλάνος έβγαλε την είδηση της χθεσινής ημέρας, στη συνέντευξη που παραχώρησε στους πολιτιστικούς συντάκτες. Απαντώντας σε σχετική ερώτησή μας -και όχι κατά τη διάρκεια της εισήγησής του, που αφορούσε τη σύσταση από το ΥΠΠΟ μητρώου επιχορηγουμένων φορέων- με ένα μονολεκτικό «ναι», έβαλε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο που από πολλές πλευρές προετοιμαζόταν από καιρό για το Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού.

«Δεν θεωρώ πως είναι χρήσιμο» να ξοδεύουμε 1,5 εκατ. ευρώ για να μοιράσουμε 4 εκ., δήλωσε, τονίζοντας ότι η πορεία του συγκεκριμένου φορέα δεν ανταποκρίθηκε στην αποστολή του, για να επανέλθει αργότερα, με κάπως απολογητικότερο ύφος, λέγοντας πως δεν ήταν εύκολη απόφαση και πως ο ίδιος δεν θεωρεί ότι το Κέντρο δεν είναι χρήσιμο.

«Σαλπίζοντας» την επαναφορά των αρμοδιοτήτων του ΕΚΕΘΕΧ στις αρμόδιες διευθύνσεις του ΥΠΠΟ (στις οποίες «πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη»), ο υπουργός δεν ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικός σε σχέση με τις εκκρεμότητες που δημιουργεί η διάλυση του Κέντρου.

Όσον αφορά τις επιχορηγήσεις των θιάσων, οι οποίοι θα ενταχθούν στο υπό κατάρτιση μητρώο, άρα θα έχουν να κάνουν ξανά με τη γραφειοκρατία του υπουργείου (όπως πολλοί σφόδρα επιθυμούσαν) και τις δικές του γνωμοδοτικές επιτροπές -με διαδικτυακή διαφάνεια αυτή τη φορά όμως- ο κ. Γερουλάνος δεν θέλησε ούτε να αναφερθεί σε συγκεκριμένα ποσά, αλλά ούτε και να δεσμευτεί σε οτιδήποτε για τα οφειλόμενα της προηγούμενης σεζόν, επικαλούμενος την οικονομική κρίση, παρά μόνο ότι θα δοθούν «σιγά-σιγά».

Για τα ΔΗΠΕΘΕ, οι προγραμματικές συμβάσεις των οποίων με το ΕΚΕΘΕΧ λήγουν τον Ιούνιο, το τοπίο είναι ακόμη θολότερο, αφού σχεδόν όλα εξαρτώνται από τις αναδιαρθρώσεις που θα επιφέρει ο «Καλλικράτης» -οδηγώντας πιθανόν κάποια από αυτά στο οριστικό λουκέτο.

Για τον «μεγάλο ασθενή» του ελληνικού πολιτιστικού τοπίου, τη Λυρική Σκηνή, ο κ. Γερουλάνος χαρακτήρισε «αφόρητο» για το ΥΠΠΟ το χρέος του οργανισμού και, παρά τις αισιόδοξες ανακοινώσεις του νέου προέδρου της ΕΛΣ Ν. Μουρκογιάννη για μείωση του ελλείμματος και των χρεών μέσα από συμφωνημένα με τους εργαζόμενους μέτρα περιστολής της σπατάλης, των παραγωγών κ.λπ., δήλωσε πως «δεν μπορεί να εγγυηθεί» τη βιωσιμότητα του λυρικού μας θεάτρου, έχοντας μάλιστα υπογραμμίσει ότι κάθε φορέας αξίζει όσο παράγει…

Τέλος, ούτε για το Εθνικό Θέατρο και την ανανέωση ή μη της θητείας του καλλιτεχνικού διευθυντή του Γ. Χουβαρδά θέλησε να δεσμευτεί (αν και ρωτήθηκε), λέγοντας μόνο πως με τη διοίκηση της πρώτης κρατικής μας σκηνής βρίσκεται σε «εποικοδομητικές συζητήσεις», που, βέβαια, αφορούν και τη δύσκολη οικονομική φάση στην οποία βρίσκεται.

*Μπορεί η είδηση της χθεσινής ημέρας να ήταν το «λουκέτο» στο ΕΚΕΘΕΧ, ωστόσο η πρόσκληση στη συνέντευξη Τύπου αφορούσε στη νέα διαδικασία χρηματοδοτήσεων μέσα από τη δημιουργία «Μητρώου Πολιτιστικών φορέων». Στο μητρώο που ανακοίνωσε ο κ. Γερουλάνος πρέπει υποχρεωτικά να εγγραφούν όλοι όσοι επιθυμούν να «απλώσουν το χέρι» στο ταμείο του υπουργείου, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εκείνοι που θα το κάνουν θα λάβουν αυτομάτως και επιχορήγηση… Πρώτα απ’ όλα μέσω του Μητρώου θα επιδιωχθεί η χαρτογράφηση των πολιτιστικών φορέων και των δραστηριοτήτων τους, στη συνέχεια θα γίνει η αξιολόγηση των οικονομικών τους αιτημάτων. Αιτημάτων, τα οποία θα περάσουν από κόσκινο οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου και θα επιχορηγηθούν προφανώς όσοι «περάσουν» επιτυχώς αυτή την προκρούστεια κλίνη. Στο τέλος της διαδικασίας θα δημοσιοποιούνται στον ιστότοπο του υπουργείου ο αριθμός των φορέων, το είδος των αιτημάτων, καθώς και το συνολικό ποσό που θα διαθέτει το ΥΠΠΟ για τις επιχορηγήσεις. Αυτές είναι οι πρώτες «ασφαλιστικές» δικλίδες που κατά τα λεγόμενα του κ. Γερουλάνου «θα εξασφαλίσουν τη διαφάνεια, την αξιοκρατία, αλλά και το τέλος της εξάρτησης από το κράτος, καθώς πολιτισμός που εξαρτάται από το κράτος δεν μπορεί να είναι παρεμβατικός… Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για να ερμηνευθεί μια τέτοια διατύπωση, πόσο μάλλον όταν αυτή γίνεται στους καιρούς του… ΔΝΤ. [Σ.Κ., Η ΑΥΓΗ: 29/04/2010]

Η Ηλέκτρα και ο μύθος των Ατρειδών επί σκηνής

Θα παρουσιαστεί από την Παρασκευή 30 Απριλίου 2010 έως την Κυριακή 23 Μαΐου, στη σκηνή της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.

Του Γιώργου Βαϊλάκη, ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 29/04/2010

Mία παράσταση σε εξέλιξη παρουσιάζει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος από την Παρασκευή 30 Απριλίου 2010 έως την Κυριακή 23 Μαΐου, στη σκηνή της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.

Τα σκηνικά-κοστούμια υπογράφει η Ερση Δρίνη, την κινησιολογία η Τατιάνα Μύρκου, τους φωτισμούς – βίντεο -προβολές ο Γρηγόρης Καραντινάκης και την επιλογή κειμένων η Αμαλία Κοντογιάννη. Παίζουν οι Ηλέκτρα Γωνιάδου, Μαρία Καραμήτρη, Γιάννης Καραμφίλης, Αναστασία Κατσιναβάκη, Γιώργος Κολοβός, Χρήστος Παπαδημητρίου, Εύη Σαρμή, Γιώργος Σφυρίδης, Αδριανή Τουντοπούλου, Αννη Τσολακίδου και Γιάννης Χαρίσης

Ο λόγος για την παράσταση «Ηλέκτρα-Σκηνική Σύνθεση από το μύθο των Ατρειδών», σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Καραντινάκη, η οποία αντλεί υλικό από τον μύθο των Ατρειδών και εστιάζει στον κόσμο που περιβάλλει την Ηλέκτρα.

Το εγχείρημα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού στην ουσία αποτελεί ένα πείραμα επί σκηνής, όπου ο θεατής γίνεται κοινωνός της διαδικασίας: Με άλλα λόγια, η «Ηλέκτρα» είναι μια εργασία σε εξέλιξη (work in progress), στην οποία ο σκηνοθέτης θα παραβρίσκεται και θα παρεμβαίνει προσφέροντας στον θεατή τη δυνατότητα παρακολούθησης μιας ανοιχτής πρόβας, έτσι ώστε να βλέπει τη διαδικασία εξέλιξης μιας παράστασης από τα μέσα. Το αποτέλεσμα που θα προκύψει, θα αποτελέσει το υλικό για την παραγωγή μιας παράστασης, η οποία θα ενταχθεί στο ρεπερτόριο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος από τον Σεπτέμβρη.

• Σκιές

Η συγκεκριμένη παράσταση, πάντως, έρχεται να αναδείξει όλες εκείνες τις σκοτεινές φιγούρες που ξεπηδούν μέσα από σκιές αδελφοκτονιών, μητροκτονιών, μοιχειών, συζυγοκτονιών που συναντάμε στην εξέλιξη αυτής της τρομερής ιστορίας.

«Το περιεχόμενο της παράστασης περιλαμβάνει υλικό από το μύθο των Ατρειδών που εστιάζει κυρίως στον κόσμο που περιβάλλει την Ηλέκτρα -όλους όσοι έπαιξαν ένα χαρακτηριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας μέχρι τη μητροκτονία- και κινείται ανάμεσα σε δύο φάσματα, του Υπαρκτού και του Ασυνείδητου», εξηγεί ο Γρηγόρης Καραντινάκης, για να προσθέσει ότι η Ηλέκτρα, πάνω στην οποία βασίζεται αυτή η σκηνική σύνθεση φέρει ίσως και το κύριο παράπτωμα αυτού του οίκου, αλλά και γενεών ολόκληρων, μέχρι και σήμερα: την αλαζονεία».

Ο Χρήστος Λεοντής και το αρχαίο δράμα

Η ενασχόληση του Χρήστου Λεοντή με τη μουσική για το αρχαίο δράμα καταγράφεται λεπτομερώς μέσα από τη νέα έκδοση του «Μετρονόμου», με τίτλο «Χελιδών ηδομένη…».

Στο Cd και στο Dvd περιέχονται πέντε μουσικές ενότητες από τις κωμωδίες του Αριστοφάνη «Αχαρνής», «Σφήκες», «Ιππής», «Πλούτος» και «Ειρήνη» που παρουσίασε ο Χρήστος Λεοντής τον Αύγουστο του 2005, στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ.

Μέσα στις 54 σελίδες του βιβλίου που συνοδεύει την έκδοση υπάρχουν ζωγραφιές και σκίτσα του Διονύση Φωτόπουλου, του Δημήτρη Μυταρά, του Κάρολου Κουν κ.ά., κείμενα σχετικά με τη μουσική στο αρχαίο δράμα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, στα ελληνικά και στα αγγλικά.

«Το να γράψει κανείς μουσικής για το αρχαίο δράμα δεν είναι απλή υπόθεση. Χρειάζεται ανοιχτή ψυχή, γνώση για το αντικείμενο, ταλέντο, σκηνική ματιά από τον συνθέτη και πάνω απ’ όλα ιδεολογία», υπογραμμίζει ο Χρήστος Λεοντής.

Χρωστάμε στο «Φόκους» και 120 εκ. σε πολλούς

Ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού με τη γ.γ. του υπουργείου Λίνα Μενδώνη στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου

Μήπως την πατήσαμε από το «Φόκους» (και) γιατί του χρωστούσαμε ένα σεβαστό ποσόν; Ωστόσο, δεν είναι μόνο τα χρέη στο «Φόκους», αλλά συνολικά 120 εκατ. ευρώ που χρωστάμε σε ΜΜΕ του εξωτερικού. Και παραπάνω από 150 εκατ. ευρώ είναι τα χρέη στον πολιτισμό και στον αθλητισμό, όπως ανακοίνωσε χθες ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος. Για να υπάρξει «αξιοκρατία και διαφάνεια στον τρόπο με τον οποίο δίνονται χρήματα για τον πολιτισμό και τον αθλητισμό», το ΥΠΠΟΤ παρουσίασε τη «νέα διαδικασία επιχορηγήσεων», τη δημιουργία του «Μητρώου Πολιτιστικών Φορέων».

• Σημειώνουμε ότι μέσα σε έξι μήνες το ΥΠΠΟΤ δέχτηκε 400 αιτήσεις για χρηματοδότηση!

«Το Μητρώο είναι το πρώτο βήμα για να υπάρχει διαφάνεια στις επιχορηγήσεις και το πρώτο βήμα για να πηγαίνουν τα χρήματα του Ελληνα φορολογούμενου εκεί που πιάνουν τόπο», τόνισε ο υπουργός. «Τέρμα τα ρουσφέτια», λέει και υπερθεματίζει: ακόμη και ο Κάρολος Κουν, σήμερα, θα περνούσε από το Μητρώο. Πόσα χρήματα θα μοιραστούν οι επιχορηγούμενοι; «Δεν θέλουμε να συγκεκριμενοποιήσουμε το ποσόν, γιατί δεν είμαστε βέβαιοι λόγω της οικονομικώς κατάστασης», απάντησε.

Ο υπουργός ανακοίνωσε ότι καταργείται το ΕΚΕΘΕΧ, μια και «ο λόγος που ιδρύθηκε δεν εκπληρώθηκε». Το θεσμικό πλαίσιο των ΔΗΠΕΘΕ θα επανεξεταστεί από την αρχή στο πλαίσιο του «Καλλικράτη». Στόχος είναι να συνεχίσουν να λειτουργούν. Το υπουργείο θα προχωρήσει σε συγχωνεύσεις φορέων(π.χ. ΟΠΕΠ και ΤΑΠΑ), ενώ φορείς (π.χ. Κέντρο Κινηματογράφου και ΕΚΕΒΙ) θα συνεχίσουν απρόσκοπτα τη λειτουργία τους.

Γίνεται μεγάλη προσπάθεια να μην κλείσει η Λυρική, αλλά «είναι κάτι για το οποίο δεν μπορώ, αυτήν τη στιγμή, να εγγυηθώ. Το χρέος της ΕΛΣ είναι αφόρητο για το ΥΠΠΟΤ». Ο κ. Γερουλάνος κατέληξε ότι «η συμβολή των ιδιωτών στον πολιτισμό είναι απαραίτητη» και ότι «η παρουσία του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό δεν είναι θέμα κόστους, αλλά πηγή ανάπτυξης».

Αντιγόνη Καράλη, ΕΘΝΟΣ, 29/04/2010

Δύο χιλιάδες SMS γράφουν θεατρικό

Το ΚΘΒΕ ανοίγεται στις ομάδες νέων καλλιτεχνών της πόλης και της Βόρειας Ελλάδας και τους δίνει την ευκαιρία να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Από τις 6 Μαΐου ώς τις 17 Ιουνίου, στο «Μικρό Θέατρο» της Μονής Λαζαριστών θα παρουσιαστεί το φεστιβάλ «Χώρος Δράσης» με θέατρο, κουκλοθέατρο, μουσική, χορό, χιπ-χοπ, μπρέικντανς, σκέιτερς, ακροβάτες, εικαστικά και φωτογραφία.

Αντί για ατάκες, τα μέλη της Πειραματικής Σκηνής του Κρατικού θα έχουν τα SMS των ακροατών του «Ράδιο 9,58»

Με σύνθημα «Θέλουμε τους νέους και τους θέλουμε τώρα», ο Σωτήρης Χατζάκης παρέχει στους νέους καλλιτέχνες χώρο αλλά και την απαιτούμενη τεχνική υποστήριξη από το προσωπικό του θεάτρου.

«Το ΚΘΒΕ ανοίγεται στις ομάδες των νέων καλλιτεχνών και θα παραμείνει ανοιχτό, γιατί εκεί, στις ηλικίες των 16-30 χρόνων, βρίσκεται το δυναμικό μέλλον της πόλης. Αυτά τα παιδιά δεν πρέπει να χαθούν στην αγριότητα της αγοράς και στον αμοραλισμό των πολυκαταστημάτων της τέχνης. Η ανυπότακτη σκέψη, το δίκαιο της νεότητάς τους, η ανένταχτη παρουσία τους είθε να μας σηκώσουν από τον καναπέ της ρουτίνας και της αβάσταχτης κανονικότητας», δήλωσε χθες ο Σωτήρης Χατζάκης.

Θα εμφανιστούν 28 σχήματα και ομάδες που επιλέχθηκαν ανάμεσα στα 75 που έκαναν αίτηση. Οσα σχήματα δεν επελέγησαν φέτος, θα συμμετάσχουν τις επόμενες χρονιές, ενώ κάποια από αυτά θα έχουν τη δυνατότητα να ενταχθούν ακόμη και στο πρόγραμμα του ΚΘΒΕ.

Στις συμμετοχές περιλαμβάνονται το πρωτότυπο θεατρικό έργο «Δεν αντέχω άλλο, έρχονται συνέχεια», που γράφτηκε από 2.000 τηλεφωνικά μηνύματα ακροατών του ραδιοφωνικού σταθμού «9,58 fm» της ΕΡΤ-3 και θα ανεβεί από την Πειραματική Σκηνή του ΚΘΒΕ, έξι εκρηκτικές ομάδες streetdance με χορογραφίες εμπνευσμένες από γνωστά θεατρικά έργα, τρεις θεατρικές ομάδες που δραστηριοποιούνται σε οργανισμούς απεξάρτησης, ένα μουσικοθεατρικό δρώμενο με σκηνές από τη ζωή των Τσιγγάνων Ρομά από τον Πολιτιστικό Μορφωτικό Σύλλογο «Ελπίδα» του Δροσερού Ξάνθης, αλλά και πολλά αναπάντεχα χάπενινγκ.

Η είσοδος για το κοινό είναι δωρεάν. Το κακό είναι ότι το «Μικρό Θέατρο» της Μονής Λαζαριστών έχει μόλις 150 θέσεις. Γι’ αυτό οι κρατήσεις θα γίνονται τηλεφωνικά (2310-288000) και θα τηρείται σειρά προτεραιότητας.

• Σ. ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ, Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΘΒΕ

Θέατρο γραμμένο από 2.000 SΜS!

• Της Βίκυς Χαρισοπούλου, ΤΑ ΝΕΑ: Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

// <![CDATA[//

• Εκατόν εξήντα ακροατές πολιτιστικού ραδιοφώνου της Θεσσαλονίκης συνέθεσαν με γραπτά μηνύματα ένα πρωτότυπο θεατρικό εγχείρημα

«Δεν αντέχω άλλο! Ερχονται συνέχεια!» Ποια; τι έρχεται; Τα SΜS, οι ειδήσεις απ΄ την τηλεόραση, τα σκουπίδια στην πόλη, τα αγάλματα, τα ευχαριστώ, οι καλημέρες;

Πώς μπορεί να στηθεί και να παρασταθεί ένα θεατρικό έργο που γράφηκε από άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους, μέσω SΜS που έστελναν σ΄ έναν κοινό πομπό, ο οποίος έγινε με τη σειρά του δέκτης (το πολιτιστικό ραδιόφωνο 9,58 της ΕΤ3);

«Δεν αντέχω άλλο! Ερχονται συνέχεια» είναι ο τίτλος του θεατρικού έργου (αποφασίστηκε έπειτα από δεκάδες προτάσεις που τέθηκαν σε ψηφοφορία). Το πρώτο που γράφηκε στο ραδιόφωνο και ανεβαίνει από την Πειραματική Σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος στο πλαίσιο σειράς παραστάσεων (μουσικών, χορευτικών, θεατρικών κ.ά.) νεανικών ομάδων που οργάνωσε και φιλοξενεί στη Μονή Λαζαριστών υπό τον τίτλο «Χώρος δράσης».

Η γραμμένη ραδιοφωνικά αλλά ερμηνευμένη θεατρικά (με ηθοποιούς του ΚΘΒΕ και τη σκηνοθεσία του Γιάννη Παρασκευόπουλου) παράσταση γράφηκε στη διάρκεια εκπομπών του 9,58 από τον περασμένο Σεπτέμβριο μέχρι τον Μάρτιο. Χρειάστηκαν συνολικά περί τις 1.000 ώρες ραδιοφωνι κών εκπομπών και περισσότερα από 2.000 SΜS που συνέγραψαν περί τους 160 ακροατές του ραδιοσταθμού.

Οι πρωταγωνιστές της παράστασης- ακόμη και ο ακριβής αριθμός τους, οι ιδιότητες, οι ηλικίες, τα ονόματά τους, προέκυψαν μέσω προτάσεων με SΜS- είναι οκτώ: ο Κλέων Σωτήρχος (μεγαλομανής αρχιτέκτων, ετών 52), η Μαρία Μιλφέιγ (25άρα γλύπτρια), η Μανίνα (απροσδιορίστου ηλικίας, πλανόδια καφεμάντις), ο Αρης (40άρης μουσικός και… ίσως τρομοκράτης), ο Παβλόφ (άστεγος- αφηγητής) κ.ά. Οι ήρωες του έργου αρχικά συναντιούνται στην πόλη και τέλος όλοι μαζί κλείνονται σ΄ ένα «τυφλό κτίριο», χωρίς παράθυρα, στο κέντρο μιας «τυφλής πόλης».

«Ολα άρχισαν όταν στη διάρκεια της εκπομπής σε συνεργασία με τον Θανάση Γωγάδη καλέσαμε τους ακροατές να πάρουν μέρος σ΄ ένα ραδιοφωνικό παιχνίδι θεατρικής συν-γραφής αποκλειστικά με SΜS», λέει στα «ΝΕΑ» η δημοσιογράφος- παραγωγός της εκπομπής Ελένη Κουρτίδου. Οι πρώτες ατάκες που ήρθαν ήταν: «Μου δένεις λίγο το κορδόνι; Ευχαρίστως, αν μου λύσεις κι εσύ ένα πρόβλημα!». Για έξι μήνες, οι ερασιτέχνες συγγραφείς (λογίστριες, ταξιτζήδες, αρχιτέκτονες, κ.ά.) έδιναν καθημερινά ραντεβού στη διάρκεια του πολιτιστικού μαγκαζίνο «Κάτι παίζει».

Το έργο, προϊόν συλλογικής φαντασίας, αποκαλύπτει έναν κλειστοφοβικό κόσμο με «τυφλά κτίρια», «τυφλά αγάλματα» και χτισμένα παράθυρα όπου άστεγοι, τρελοί, πλανόδιοι, καλλιτέχνες και νεκροθάφτες περιφέρονται προσπαθώντας να επικοινωνήσουν και να βρουν τι τους συνδέει. Αρχίζει και καταλήγει με το ίδιο αίτημα βοήθειας και συνεργασίας και λέει την ιστορία μιας «τυφλής πόλης» όπου οι κάτοικοί της αναρωτιούνται: «Γιατί ζω σ΄ αυτήν την πόλη;», «Ας πούμε ότι μ΄ αρέσει τ΄ όνομα της ή ότι αγαπώ τους ποιητές της. Δεν είναι αυτό αρκετό;», απαντούν οι ίδιοι.

• ΙΝFΟ

• «Χώρος δράσης» του ΚΘΒΕ, 6 Μαΐου- 17 Ιουνίου, στη Μονή Λαζαριστών Θεσσαλονίκης. «Δεν αντέχω άλλο! Ερχονται συνέχεια» στο Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών, 27, 28 και 29 Μαΐου. Είσοδος ελεύθερη.

• «Ολη η αλαζονεία…»

«Πήγα στον δήμαρχο και του ζήτησα να συγκεντρώσει όλα τα αγάλματα στο δημαρχείο. Να συγκεντρωθεί η αλαζονεία σ΄ ένα μέρος» λέει στο έργο η νεαρή γλύπτρια Μαρία Μιλφέιγ.