Από την OmIcrOn 2, Samuel Beckett «Breath» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Από την    OmIcrOn 2,  μια εταιρεία για τις τέχνες, Samuel Beckett «Breath». Στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης Αίθουσα Black Box  (Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ. 210 3418550) 25 – 26  – 27  Ιουνίου στις 9.30 μ.μ. Τα μικρά έργα του Samuel Beckett «Breath», «A piece of Monologue», και «Rockaby», σε μια ενιαία παράσταση. Σε Σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη, με τους  Τατιάνα Παπαμόσχου, Ευθύμη Λιάτο και  Σταύρο Τσακίρη. Πάνω σε μια Εικαστική Εγκατάσταση του Γιάννη Διαμάντη.

Σε νέα μετάφραση της Δήμητρας Πετροπούλου.

Κοστούμια: Γιάννη Μετζικώφ, φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ. Επεξεργασία ηχητικής μπάντας: Βασίλης Καραμπελόπουλος – Correct Studio. Video: Νάντια Σκούρτη. Βοηθός σκηνοθέτη: Αλέξανδρος Κοέν. Αφίσα- πρόγραμμα: Βαγγέλης Νικολάου

Διάρκεια παράστασης: 50 λεπτά.

Το Breath είναι ένα κομμάτι του Samuel Beckett γραμμένο για να χρησιμοποιηθεί σαν εισαγωγή στην επιθεώρηση «Ω! Καλκούτα». Μέσα σε μια κινούμενη εικόνα και δυο ήχους ο  Beckett συμπύκνωσε τη φιλοσοφία του, αλλά και ολόκληρο το θεατρικό του σύμπαν.

Τα δυο μοναδικά γεγονότα της ζωής ενός ανθρώπου είναι η γέννησή του και ο θάνατός του. Ο ενδιάμεσος χρόνος, μια «κινούμενη» στατική εικόνα. Ενός και μοναδικού τοπίου που η συνεχής παρατήρησή του επιφέρει και τη σταδιακή συνείδηση των λεπτομερειών του. Αυτό είναι που μας δίνει την ψευδαίσθηση της αλληλουχίας γεγονότων που στον απολογισμό μόνο σαν ασήμαντα και τετριμμένα καταγράφονται.

Αυτό το μικρό έργο αποτελεί και τον καμβά για την παράστασή μας που έχει το γενικό τίτλο «Breath».

Με τον ίδιο προβληματισμό σαν ομόκεντροι κύκλοι αναπτύσσονται και τα άλλα δυο μικρά του έργα.

Το A piece of Monologue, μια ζωή σαν αναμνήσεις ενός τοπίου, ένας άδειος τοίχος με τα ίχνη που άφησαν οι φωτογραφίες που κάποτε υπήρχαν, μια παλιά λάμπα που δεν ανάβει και οι μνήμες των… «παραλίγο να πει αγαπημένων». Ένας άντρας ή απλά ένας άνθρωπος μέσα σ’ ένα πυκνό σκοτάδι, το μόνο που του ανήκει; Πριν την γέννησή του, στη διάρκεια του βίου του αλλά και μετά από αυτόν. Το φως σαν δώρο έρχεται θαμπό και απόμακρο μόνο όταν το επιλέγει αυτό. Η μόνη δυνατότητα του ανθρώπου, η φωτιά. Μια μικρή δυνατότητα μέσα στο αχανές σκοτάδι.

Το Rockaby- Λίκνισμα. Από την κούνια, όταν είμαστε βρέφη, έως την κουνιστή πολυθρόνα, που μας αγκαλιάζει στην εποχή της ωριμότητας, μια αναμονή του «άλλου βλέμματος». Δεν είναι καταδίκη η έλλειψη ούτε σκληρόκαρδη αμέλεια αυτή η απουσία. Αλλά για τον οντολογικό Beckett αυτό είναι η φύση των πραγμάτων. Αφέλεια είναι η αισιοδοξία για όποια αλλαγή. Αμετροέπεια είναι κάθε αισθηματική έκρηξη. Απελπισία είναι η άγνοια. Ο καταναλωτισμός, πνευματικός και υλικός, είναι το πονηρό παιχνίδι των τεχνικών της εξουσίας που απομακρύνει τους ανθρώπους από το φυσικό τους προορισμό. Η αλήθεια, η γνώση, η ελευθερία ακόμη και η περιπέτεια γεννιούνται μαζί μας φτάνει να μην παρεμβληθούν οι παραπλανητικές λογικές των πεπλανημένων κι αυτών που έβαλαν στόχο τους να πλανεύουν άρα να εξουσιάζουν ανθρώπους.

Η παράσταση οργανώνεται πάνω σε μια εικαστική δημιουργία  του νεαρού δημιουργού Γιάννη Διαμάντη, που έχει εγκατασταθεί στην αίθουσα Black Box του «Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης».

Από την παρουσίαση του ΙΩΒ, της προηγούμενης παραγωγής της Omicron 2, -σημειώνει ο Σταύρος Τσακίρης-είχαμε επισημάνει τη μεγάλη επιρροή του έργου του Beckett από το βιβλικό κείμενο. Άλλωστε και τα επεισόδια εκείνης της παράστασης είχαν δημιουργηθεί αντλώντας έμπνευση από τα μικρά έργα του Beckett. Είναι φανερή η αλληλοεπίδραση των δυο παραστάσεων, αποτελώντας ένα ενιαίο κύκλο προβληματισμού.

Ενώ μαζί με τον Ορλάντο της Β. Γουλφ, που παρουσιάσαμε το 2008,  αποτελούν μια ερευνητική πορεία που θα συνεχιστεί, καθώς συνοδεύονται από περιόδους σεμιναρίων αλλά και θεωρητικής ερευνητικής εργασίας. Ελπίζουμε κάποτε να δοθεί η δυνατότητα να παρουσιαστούν σε μια ενιαία παράσταση. Τον Οκτώβριο θα συνεχιστούν οι παραστάσεις του Breath με την προσθήκη και του Cascando ενός  ακόμη μικρού έργου του S. Beckett.