ΕΠΩΝΥΜΟΙ ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: «Τι θα δω το καλοκαίρι»

• TA NEA: Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

• Η συναυλία του Μποµπ Ντίλαν στη Μαλακάσα εγκαινίασε µε τον καλύτερο τρόπο το καλοκαίρι των µεγάλων θεαµάτων. Οι φεστιβαλιστές ανατρέχουν από τώρα στο θεατρικό πρόγραµµα και οι µανιώδεις των συναυλιών ψάχνουν το πολυπόθητο εισιτήριο. Ανάµεσά τους και αρκετοί από τους σηµαντικούς καλλιτέχνες, εικαστικούς δηµιουργούς και ακαδηµαϊκούς µας. Η ερώτηση απλή: Πειραιώς 260 ή Λυκαβηττός; Πέτερ Στάιν ή Rammstein;

• Λυδία Κονιόρδου
• ΗΘΟΠΟΙΟΣ
• Χιπ χοπ σαν ραψωδία

Θα πήγαινα να ακούσω τους Αctive Μember µε την Ολια Λαζαρίδου. Είµαι φαν αυτού του είδους της µουσικής – πρόκειται για έναν σύγχρονο τρόπο ραψωδίας – και εκτιµώ πολύ την Ολια. Θα δω το Θέατρο Νο γιατί είναι ένα είδος αρχαίου θεάτρου που διατηρείται ανέπαφο µέσα στη γιαπωνέζικη παράδοση και κάποιος µπορεί να πάρει πολλά διδάγµατα για το αρχαίο δράµα. Θα ήθελα να δω πώς ένας σκηνοθέτης µε την ιστορία του Στάιν χειρίζεται ένα λογοτεχνικό κείµενο του µεγέθους των «Δαιµόνων» του Ντοστογιέφσκι, τους Rimini Ρrotokoll, ένα ενδιαφέρον σύγχρονο σχήµα που δεν το είδα πέρσι, και την «Ερωφίλη» του Σίµου Κακάλα.

• Σταµάτης Κραουνάκης
• ΣΥΝΘΕΤΗΣ
• Τη Λένα Πλάτωνος

Οπωσδήποτε θα ήθελα να δω Μαστοράκη – το «Αγγελοι στην Αµερική». Οι λόγοι: σκηνοθέτης, έργο και θίασος. Το δεύτερο που θα δω είναι τον Χαραλαµπόπουλο, Λυσιστράτη στη «Λυσιστράτη» του Κακλέα. Που πιστεύω, εξ’ άλλου, πως θα ’χει νεύρο και κέφι. Από µουσικά, αν και φέτος εγώ είµαι του θεάτρου…(γελάει), µε ενδιαφέρει – λόγω σπανιότητας… – ο Καβάφης της Λένας Πλάτωνος. Επειδή είναι η Λένα Πλάτωνος και επειδή είναι ο Καβάφης.

• Sugahspank
• ΜΟΥΣΙΚΟΣ
• Faith Νo more!

Δεν χάνω µε τίποτε Slayer, Αnthrax, Jello Βiafra και Faith Νo Μore! Οoooh yeah!! Summer of roooock!

• Γιώργος Τζιρτζιλάκης
• ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ
• Cool ψυχεδέλεια

Ξεχωρίζω την cool ψυχεδέλεια στις συναυλίες της Λένας Πλάτωνος -µε ποιήµατα του Καβάφη – και του Παύλου Παυλίδη, την απρόβλεπτη σοφία των παραστάσεων του Γιάννη Χουβαρδά, το αλλόκοτο κοινωνικό «αντι-θέατρο» των Rimini Ρrotokoll, τις εκθέσεις των Λουίζ Μπουρζουά, Σάρα Λούκας, Ουίλιαµ Κέντριτζ, αλλά και τις ποιητικές αρχαιολογίες του Κωστή Βελώνη και του Υang Fudong στο ΕΜΣΤ, τη χρωµατική συναισθησία µε «τα παράξενα ουρλιαχτά» στο ΑΩ του ΔΕΣΤΕ, τις µικροσκοπικές «σιωπές του κόσµου» του Μαουρίτσιο Κατελάν στο Παλιό Σφαγείο της Υδρας και την περιβαλλοντικά επίκαιρη «σποροαρχιτεκτονική» της ελληνικής συµµετοχής στην Βiennale Αρχιτεκτονικής της Βενετίας (επιµέλεια Ζήσης Κοτιώνης, Φοίβη Γιαννίση).

• Φοίβος Σακαλής
• ΣΥΜΒΟΥΛΟΣΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
• Εικαστικά

Χαίροµαι που τα εικαστικά βρίσκουν τη θέση τους στο Φεστιβάλ Αθηνών. Λουίζ Μπουρζουά, Σάρα Λούκας, Ουίλιαµ Κέντριτζ, Κριστόφ Μπί χελ, Σωκράτης Σωκράτους. Μια καλή µείξη. Περιµένω ν’ ακούσω τη νέα µουσική του Γιώργου Κουµεντάκη, να δω τους «Δαίµονες» από τον Πέτερ Στάιν και τον «Ορέστη» από τον Γιάννη Χου βαρδά. Νοµίζω ότι η κορυφαία στιγµή του Φεστιβάλ θα είναι η Ιζαµπέλ Ιπέρ στον ρόλο της Μπλανς Ντιµπουά. Και µια γκρίνια: χρειάζονται περισσότερες θέσεις στους χώρους του Φεστιβάλ ή περισσότερες παραστάσεις ανά έργο και, το κυριότερο, µεγαλύτερη διασπορά των παραστάσεων µε παράλληλη επιµήκυνση του Φεστιβάλ. Τον Σεπτέµβριο η Αθήνα βρίσκεται σε πολιτιστικό κώµα, ενώ για δύο µήνες δεν προλα βαίνει κανείς να πάρει ανάσα.

• Μαρία Θεοδώρου
• ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ
• Προµηθέα Δεσµώτη

Σε µια εποχή κοι νωνικών- οικονοµικών αναταράξεων/αναδι ατάξεων, προσω πικά αυτό που θα µε ενδιέφερε να γνωρίζω είναι όχι µόνο το πρόγραµ µα των εκδηλώσεων, αλλά το αν και µε ποιον τρόπο οι οργανωτές του Φεστιβάλ στοχεύουν να προσεγγί σουν και να «εκπαιδεύσουν» στην τέχνη ένα ευρύτερο κοινό της πό λης, δεδοµένου ότι ακόµα και το «σύνηθες» κοινό του Φεστιβάλ µπο ρεί σήµερα να δυσκολεύεται να πλη ρώσει το αντίτιµο του εισιτηρίου.

Αυτό όµως το κοινό έχει σήµερα τη µεγαλύτερη ανάγκη για επαφή µε τις δηµιουργικές και επινοητικές δυ νατότητες της τέχνης. Γι’ αυτούς τους λόγους επιλέγω τον «Προµη θέα Δεσµώτη» του θεάτρου ΑΤΤΙΣ στο παλιό ελαιουργείο της Ελευσί νας, καθώς πρόκειται για έναν ιδι αίτερο τόπο, που ξεχωρίζει ανάµε σα στους αναµενόµενους χώρους εκδηλώσεων.

• Δήµητρα Παπαδοπούλου
• ΗΘΟΠΟΙΟΣ
• Μουσικό σαµποτάζ

Θέατρο Νο στο Ηρώδειο: Εχω ακούσει πάρα πολλά και δεν το ‘χω δει ποτέ. Ντέ µης Ρούσσος, Ηρώ δειο: Διαθέτει αυτό που λένε «µέταλλο» η φωνή του, είναι ιδιαίτερη και είναι ζεν. Μ’ άρεσε από παιδί ο Ντέµης Ρούσσος. Οι «Δαίµονες» του Πέτερ Στάιν:

Μου φαίνεται ότι θα έχει πολύ ενδια φέρον. Ιδιαίτερος σκηνοθέτης, µε σπουδαίο έργο. «Οιδίπους τύραννος» Σοφοκλή από Αµφι-Θέατρο Ευαγγελάτου, Επίδαυρος 9, 10 Ιουλίου: Θα ήθελα να δω την παράσταση διότι παί ζουν ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης και η Καρυοφυλλιά Καραµπέτη. Ο «Οιδίπους» είναι το αγαπηµένο µου έργο. Το θεωρώ κορυφαίο και πιστεύω ότι πάνω σ’ αυτό έχει βασιστεί και γραφτεί οποιοδήποτε άλλο έργο, γενικώς. Λένα Πλάτωνος, Μικρή Επίδαυρος: Κάποτε µε καθόρισε το µουσικό της σαµποτάζ. Μ’ αρέσει γιατί έχει µια παιδικότητα στην ποίησή της, αλλά και µια µελαγ χολία που χρειάζεται ο Καβάφης. U2 στο ΟΑΚΑ: Είναι συνδεδεµένοι µε µε γάλα κοµµάτια της ζωής µου.

• Γιώργος Μητσικώστας
• ΚΩΜΙΚΟΣ
• Ντ. Ρούσσο και U2

Καµεράτα Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής (Πειραιώς 260): Η Καµεράτα είναι συνδεδεµένη στο µυαλό µου µε τον αείµνηστο Χρήστο Λαµπράκη, αλλά πάντα η κλασική µουσική µε ηρεµεί και µου δηµιουργεί µια αίσθηση ισορροπίας. «Ελα Ελα» της Ξένιας Καλογεροπούλου: Πάντοτε κάτι έχει να πει η Ξένια Καλογεροπούλου, η οποία κάθε φορά επιλέγει ενδιαφέροντα έργα. Ντέµης Ρούσσος, Ηρώδειο: Θα τον δω µε την κόρη µου, γιατί είναι old time classic. Αctive Μember – Ολια Λαζαρίδου και 18 Μποφόρ: Και ολίγη από R&Β για να κλείσει ωραία ο µήνας. Dance Concertantes (Ηρώδειο): Θα ήθελα να βρεθώ εκεί, γιατί ό,τι παρουσιάζουν τα µπαλέτα της Νέας Υόρκης είναι δουλειές θαυµαστές. Ορχήστρα των Χρωµάτων, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων στο Ηρώδειο. Λένα Πλάτωνος (Μικρή Επίδαυρος): Και µόνον το εγχείρηµα της σπουδαίας µουσικού να µελοποιήσει Καβάφη µοιάζει σαν γλυκό κουταλιού. Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» – Διαγόρας Χρονόπουλος «Πλούτος», (Επίδαυρος): Η αριστοφανική κωµωδία σκηνοθετηµένη από τον Χρονόπουλο για εµένα αποτελεί εγγύηση για µια καλή παράσταση. Συναυλίες: Jethro Τull (Τerra Vibe Ρark): Κλασικό, διαχρονικό ροκ συγκρότηµα. Δεν χάνεται… Jerry Lee Lewis (Λυκαβηττός): Φοβερή µορφή των sixties. Μια άνοδος στον λόφο είναι ό,τι πρέπει. Κι έχει κανείς έναν λόγο παραπάνω, µε έναν από τους σηµαντικούς εκφραστές του είδους. U2 στο ΟΑΚΑ: Ο νους ταξιδεύει στα πανεπιστηµιακά µου χρόνια, τη δεκαετία του ‘80.

• Επιβάλλεται να είµαι εκεί…
• Γιώργος Βέλτσος
• ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
• «Τόκο» και «Δαίµονες»

Με ανυποµονησία περιµένω να δω τον «Τόκο» του Δηµήτρη Δηµητριάδη, γιατί ο συνοµήλικός µου αυτός είναι για εµένα ένα ορόσηµο. Θέλω να δοκιµάσω τις αντοχές µου στους «Δαίµονες» του Στάιν, γιατί πιστεύω πως οι µεγάλες διάρκειες µπορεί να µε κουράζουν αλλά όταν, όπως στο πρόσφατο «Ακρόπολις Reconstruction» του Μιχαήλ Μαρµαρινού, οι παραστάσεις αξίζουν, εµπεδώνουν εκ των υστέρων µέσα µου αυτό που είδα, διότι προεκτείνουν τον χρόνο. Και θέλω να δω τον «Πυγµαλίωνα» του Ραµό από το σύνολο «Les Αrts Florissants» που σκηνοθετεί και χορογραφεί η Τρίσα Μπράουν, γιατί ο σύγχρονος χορός είναι η µορφή που το θέατρο πρέπει να πάρει. Κάτι που ήδη γίνεται από τους µεγάλους σκηνοθέτες και τους ικανούς ηθοποιούς.

• Γρηγόρης Βαλτινός
• ΗΘΟΠΟΙΟΣ
• Μαστοράκη και Ευαγγελάτο

Θα µου άρεσε να δω το «Αγγελοι στην Αµερική» γιατί είναι ένα έργο που άφησε εποχή και θέλω να δω πώς το κάνει ένας Ελληνας. Γιατί ο Μαστοράκης είναι ένας σκηνοθέτης που εκτιµώ και γιατί είναι ένας θίασος στον οποίο δεν υπάρχει ηθοποιός που να µη µου αρέσει. Θα διάλεγα επίσης τον «Οιδίποδα τύραννο» του Ευαγγελάτου γιατί είναι το πιο αγαπηµένο µου έργο, επειδή ο Μαρκουλάκης µου αρέσει ως ηθοποιός και επειδή είναι ένας ρόλος που τον έχω παίξει και θα ήθελα να δω όλες τις παραστάσεις του «Οιδίποδα».

• Νόνικα Γαληνέα
• ΗΘΟΠΟΙΟΣ
• «Αχαρνής» του Σ. Χατζάκη

Αυτό που θέλω πάρα πολύ να δω είναι ο Σταµάτης Κραουνάκης σε ρόλο αριστοφανικό, στους «Αχαρνής». Νοµίζω πως ο Αριστοφάνης θα είναι ευτυχής. Πιστεύω πως αυτό είναι που χρειάζεται η Επίδαυρος αυτήν τη στιγµή: τόλµη και το καινούργιο στοιχείο. Ο άνθρωπος ξεχειλίζει από ταλέντο και, µπορεί να παίζει για πρώτη φορά αλλά έχει γράψει ιστορία. Επίσης ο Σωτήρης Χατζάκης στο είδος αυτό είναι µοναδικός. Θα ήθελα να δω και την Ιζαµπέλ Ιπέρ στο «Λεωφορείο». Κατά το γηράσκω αεί διδασκόµενη, θέλω να δω τι µπορεί να µου διδάξει που δεν έκανα όταν έπαιξα την Μπλανς Ντιµπουά.

• Αιµίλιος Χειλάκης
• ΗΘΟΠΟΙΟΣ
• Μassive Αttack και «Οθέλλος»

Θέλω να δω τους Μassive Αttack. Γιατί είναι ένα συγκρότηµα που, κάθε φορά που εµφανίζεται ή βγάζει καινούργιο δίσκο, προτείνει πάντα κάτι καινούργιο. Και δεν είναι ποπ. Δεν θέλω να δω όλους αυτούς τους γέρους της ροκ που θα έρθουν για να κολλήσουν ένσηµα στις πλάτες µας. Από θέατρο θέλω να δω το «Αγγελοι στην Αµερική» και τι προτείνει ο Νίκος Μαστοράκης µε τον θίασο που διαθέτει, και τον «Οθέλλο» του Οστερµάιερ επειδή έχω παίξει τον ρόλο, επειδή αγαπώ πολύ το γερµανικό θέατρο και επειδή η Σάουµπινε στην Επίδαυρο είναι από µόνη της είδηση.

• Ρένη Πιττακή
• ΗΘΟΠΟΙΟΣ
• Θα πάω στην Ξένια

Αρχίζοντας από τα δικά µας, πολύ θα ήθελα να δω τους «Αγγέλους στην Αµερική» του Νίκου Μαστοράκη, γιατί είναι ένα έργο µε περγαµηνές, γιατί είναι ένας σκηνοθέτης που µε ενδιαφέρει πολύ και γιατί έχει µια βεντάλια από εξαιρετικούς ηθοποιούς. Την Ξένια Καλογεροπούλου για τη µατιά της, για την ευαισθησία της και για όλη τη δουλειά της στο θέατρο για παιδιά, συν ότι θα κάνει η ίδια κάτι ιδιαίτερο. Τον «Τυχοδιώκτη», γιατί µε ενδιαφέρει πολύ η διασκευή του Βασίλη Παπαβασιλείου και ο ίδιος στη σκηνή. Την «Ερωφίλη» του Σίµου Κακάλα, που δεν έχω δει δουλειά του και ακούω πως είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Από τα ξένα, την Ιζαµπέλ Ιπέρ και πώς έχει γίνει το «Λεωφορείο ο Πόθος» από τον Βαρλικόφσκι. Θα έµπαινα και στην πολύωρη περιπέτεια του Στάιν. Και τον «Μπόρκµαν» της Σάουµπινε θα ήθελα να δω, κυρίως για τους εξαιρετικούς ηθοποιούς που παίζουν. Θα ήθελα να δω όσο περισσότερα µπορώ και κάπου να έχω την έκπληξη.

• Ελένη Ράντου
• ΗΘΟΠΟΙΟΣ
• Αντίσταση στη µιζέρια!

Ορεξη να ‘χουµε να βλέπουµε! Μπας και ξεφύγουµε απ’ τη µιζέρια µας αυτό το ζόρικο καλοκαίρι… Προτείνω να βγούµε όλοι για να αντισταθούµε στη µιζέρια, µπας και µοιραστούµε όλοι µαζί τον φόβο και τη φτώχεια µας. Κι αφού η φτώχεια θέλει καλοπέραση… Ετσι, για σεφτέ λέω να δω την πρώτη παράσταση που παρουσιάζει το Φεστιβάλ Αθηνών, το «Αγγελοι στην Αµερική» σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη µ’ ένα τεράστιο επιτελείο ηθοποιών… Εργο σκληρό και ζόρικο, για τις ζόρικες εποχές µας. Αλλά και το «Λεωφορείο» του Κριστόφ Βαρλικόφσκι µε την Ιζαµπέλ Ιπέρ, και στο Ηρώδειο το Θέατρο Νο. Οσο για την Επίδαυρο, µου κινούν το ενδιαφέρον ο «Οθέλλος» του Οστερµάιερ, ο «Πλούτος» του «Θεάτρου Τέχνης» γιατί είναι για άλλη µια φορά πολύ επίκαιρος και, βέβαια, η «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη για να πάνε τα φαρµάκια κάτω. Από χορό θα ’θελα να δω το Χοροθέατρο του Βούπερταλ, γιατί οι δουλειές της Πίνα Μπάους είναι πάντα εγγύηση. Στην Μικρή Επίδαυρο θέλω να πάω να ακούσω το αφιέρωµα στην Αµάλια Ροντρίγκεζ και τη Λένα Πλάτωνος να µελοποιεί Καβάφη. Οσο για συναυλίες εκτός Φεστιβάλ Αθηνών, θέλω να δω τη Μόνικα στον Λυκαβηττό και οπωσδήποτε τους Τhe Βlack Εyed Ρeas, γιατί είµαι τρελή φαν. Α! Ερχονται και οι Jethro Τull! Για εµάς που είµαστε µιας κάποιας ηλικίας…

• Φοίβος Δεληβοριάς
• ΜΟΥΣΙΚΟΣ
• Ρούφους και Π. Στάιν

Δύο πράγµατα βιάζοµαι να δω: τον Ρούφους Γουέινραϊτ απόψε, επειδή είναι ο µόνος µη υπερεκτιµηµένος από το «εναλλακτικό hype» σύγχρονος καλλιτέχνης. Εχει αληθινό ταλέντο, αληθινή ευαισθησία και αληθινό χιούµορ. Κυρίως, δεν θα µπορούσε να είναι τίποτα άλλο απ’ αυτό που είναι. Θέλω να δω επίσης και τους 12ωρους «Δαίµονες» του Πέτερ Στάιν, όχι µόνο λόγω της έλξης που µου ασκεί ο Ντοστογιέφσκι, αλλά και γιατί είµαι ψυχαναγκαστικός.

• Κωστής Μαραβέγιας
• ΜΟΥΣΙΚΟΣ
• Καετάνο στο Ηρώδειο

Ανάµεσα στις πολλές εκδηλώσεις του φετινού καλοκαιριού, τις οποίες ελπίζω να µη χάσω – που αν τις χάσω βέβαια για καλό θα είναι, αφού θα συµπίπτουν µε τα δικά µου λάιβ – θα ξεχωρίσω αυτήν του Βελόζο στο Ηρώδειο. Θέλω να πάω οπωσδήποτε. Αγαπηµένος τροβαδούρος µε µοναδικό ερµηνευτικό τρόπο, σύµβολο ενός ταλαντούχου και ευδιάθετου λαού. Η Βραζιλία του Μουντιάλ, η Βραζιλία του Καετάνο. Θα ταιριάξει υπέροχα στο Ηρώδειο – να έχει καλό καιρό και ωραίο φεγγάρι εύχοµαι. Τα άλλα θα πάνε καλά σίγουρα.

• Κωνσταντίνος Ρήγος
• ΧΟΡΟΓΡΑΦΟΣ
• Το αφιέρωµα στην Μπάους

Ανάµεσα στις παραστάσεις που θα δω είναι οι δύο διαφορετικές βραδιές µε το Χοροθέατρο του Βούπερταλ. Η Πίνα Μπάους δεν είναι πια µαζί µας, αλλά το έργο θα ζήσει για πάντα, ήταν πηγή έµπνευσης και σηµείο αναφοράς για τον σύγχρονο χορό, άλλαξε την ιστορία και τη συνέχεια του χορού, αγάπησε το συναίσθηµα, αποθέωσε το χιούµορ, άγγιξε τον κυνισµό, ερωτεύθηκε τις προσωπικότητες των χορευτών. Θυµάµαι ακόµα την πρώτη της παράσταση που είχα δει στο Ηρώδειο, το «Κontakthof», και είχα κυριολεκτικά φρικάρει. Αναρωτιόµουν γιατί χειροκροτούσε ο κόσµος. Λίγους µήνες αργότερα συνειδητοποίησα ότι ήθελα να ασχοληθώ µε τον χορό. Θα δω επίσης το «Ενα λεωφορείο» του Κριστόφ Βαρλικόφσκι – ο ένας λόγος είναι ο εντυπωσιακός του «Γλάρος» 2 χρόνια πριν και ο άλλος η µοναδική Ιζαµπέλ Ιπέρ.

• Μισέλ ΦάΪς
• ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
• «Δαίµονες» και «Οθέλλος»

Δηµήτρη Δηµητριάδη, «Τόκος»: Συγγραφέας, σκηνοθέτης και διανοµή προοικονοµούν ένα καλό αποτέλεσµα. Ο Βογιατζής, χρόνια τώρα, έχει το χάρισµα να υπνωτίζει το σκηνικό κενό και να µας συστήνει το Ιδιο ως Αλλο. Εξ άλλου η γραφή του Δηµητριάδη προσφέρεται για τέτοιου είδους καθρεφτίσµατα. Γύρω από τον «Τόκο» συσπειρώνεται µια αξιόλογη οµάδα ηθοποιών, που ανυποµονώ να δω τη σκηνική τους συνύπαρξη. Πέτερ Στάιν, «Δαίµονες»: Ως παλιός θεατής των θηριωδών παραστάσεων του Στάιν και ισόβιος αναγνώστης του Ντοστογιέφσκι. Θα πάω να δω πώς διαβάζει ένας Γερµανός έναν Ρώσο. Στην εποχή µας που υπάρχει µια διάχυση εσχατολογίας (από τις αγορές έως τις ιδεολογίες και τις νοοτροπίες), αναµένω να δω πώς θα µιλήσουν στο σήµερα οι δαίµονες του 19ου αιώνα, οι δαίµονες του αυτόπτη µάρτυρα Φιοντόρ, οι δαίµονες καθηµαγµένου τίποτα. Φυσικά µένει να αποδειχθεί στην πράξη αν οι οκτώ ώρες και σαράντα λεπτά καθαρού θεατρικού χρόνου µας µεταγγίσουν κοινοβιακή αίσθηση του χρόνου ή κάµατο και ανία. Επίσης θα πήγαινα στη συνεργασία Αctive Μember και Ολιας Λαζαρίδου και στις παραστάσεις «Ενα λεωφορείο» και «Οθέλλος».

• Μαρία Χούκλη
• ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΡΙΑ
• Πέντε θεατρικά

Σάουµπινε – Τόµας Οστερµάιερ, «Τζον Γαβριήλ Μπόρκµαν» και «Οθέλλος»: Μου αρέσει τα κλασικό θέατρο και ο τρόπος που τα «διαβάζει» ο τροµερός Οστερµάιερ. Ενα ευφυές σχόλιο στο «συγχυσµένο σήµερα». Κριστόφ Βαρλικόφσκι, «Ενα λεωφορείο»: Πάλι θέατρο, αυτήν τη φορά λιγότερο για τον υπέροχο κύριο Ουίλιαµς και περισσότερο για τη µεγάλη ηθοποιό Ιζαµπέλ Ιπέρ. Κάθε εµφάνισή της στη σκηνή είναι από µόνη της ένα θεατρικό γεγονός. Πέτερ Στάιν, «Δαίµονες»: Και Ντοστογιέφσκι και Πέτερ Στάιν! Η αλήθεια είναι ότι µου κίνησε την περιέργεια η διάρκεια της παράστασης. Αναζήτησα πληροφορίες και αποφάσισα ότι δεν πρέπει να χάσω αυτήν εµπειρία. Δώδεκα ώρες σ’ ένα θεατρικό κοινόβιο να κοιτάζουµε κατάµατα τον Σταβρότζιν, εµάς δηλαδή. Λευτέρη Βογιατζή, «Τόκος», από το έργο του Δηµήτρη Δηµητριάδη: Τους εκτιµώ και τους δύο. Η συνάντησή τους σε ένα καινούργιο έργο µε διφορούµενο τίτλο είναι ερεθιστική. Ανεξόφλητοι λογαριασµοί, εξαρτήσεις και άνισες σχέσεις…

• Αλέξανδρος Ψυχούλης
• ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ
• Ουίλιαµ Κέντριτζ

Θα δω σίγουρα την εγκατάσταση του Κέντριτζ. Είναι ένας καλλιτέχνης που έχω αγαπήσει από τις αναπαραγωγές των έργων του στο Διαδίκτυο. Στις 5 Ιουλίου ο Γιώργος Κουµεντάκης παρουσιάζει τις 8 µουσικές του διαλέξεις σε συνεργασία µε τους dissonΑrt ΕΝSΕΜΒLΕ και τον ακριβοθώρητο αλλά τόσο ευφυή εικαστικό Πέτρο Τουλούδη. Δεν έχω ακούσει καινούργια έργα του από την εποχή της τρέλας των Ολυµπιακών Αγώνων. Τον Αύγουστο βρίσκοµαι στο Πήλιο, σε συνεχή περάσµατα από τον Αγιο Λαυρέντιο, µε τα σεµινάρια και τις αυτοσχέδιες συναυλίες του Μουσικού Χωριού, µιας πρωτοβουλίας τριών µουσικών που έχει αλλάξει τη φυσιογνωµία της περιοχής. Τελευταίος σταθµός η Βiennale Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, µε τις διεθνείς αποστολές να καλούνται να δουλέψουν επάνω στην ιδέα των ανθρώπινων συναντήσεων. Η Φοίβη Γιαννίση και ο Ζήσης Κοτιώνης, επιµελητές του ελληνικού περιπτέρου, προτάσσουν µια κιβωτό ελληνικών σπόρων απέναντι στις επιβεβληµένες από την Ευρωπαϊκή Ενωση µονοκαλλιέργειες. Μιλάνε για τα εδάφη, τη βιοποικιλότητα και για τις καλλιέργειες, αναδεικνύοντας ζητήµατα ανθρωπίνων σχέσεων, Αρχιτεκτονικής και πολιτισµού.

• Γιάννης Πετρίδης
• ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ
• Ελβις, αλλά… Κοστέλο

Αν ήταν να δω µια συναυλία θα ήταν του Ελβις Κοστέλο, γιατί θαυµάζω την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια, πώς ξεκίνησε και πώς άλλαζε σαν χαµαιλέοντας µέσα από εντελώς διαφορετικούς µουσικούς δρόµους, από τα χρόνια της Stiff µέχρι τα κλασικά του στην Deutsche Gramophone. Επίσης τον αισθάνοµαι και αρκετά δικό µου άνθρωπο µια και είναι, σαν µουσικός, συνοµήλικος µε την εκποµπή («Από τις 4 στις 5» στη ΝΕΤ). Και πάνω από όλα γιατί το όνοµα Ελβις είναι τόσο ελκυστικό.

• Αντζελα Μπρούσκου
• ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΣ
• «Προµηθέα» επί τρία

Και πάλι το ελληνικό Φεστιβάλ έχει πολύ αξιόλογες παραστάσεις, παρά την αναγκαστική λιτότητα στον χώρο του Πολιτισµού. Θα ξεχωρίσω το «Ενα λεωφορείο» του Βαρλικόφσκι µε την Ιζαµπέλ Ιπέρ, γιατί είναι ένας σηµαντικός σκηνοθέτης που τον γνωρίσαµε εδώ στο Φεστιβάλ µε την εξαιρετική παράσταση «Κrum». Θα ήθελα να δω τον «Οθέλλο» στην Επίδαυρο σαν µια πρόταση εκτός Αρχαίας Τραγωδίας. Το εγχείρηµα πάνω στον Προµηθέα και Αντι-Προµηθέα µε τις ελληνικές και ξένες συµµετοχές του Θ. Τερζόπουλου του Studio Οynculari µε τη Σάικα Τεκάντ και τους Rimini Ρrotocoll στο Ηρώδειο, σαν ένα σύγχρονο σκεπτικό πάνω στη σχέση της Τραγωδίας µε τον σηµερινό θεατή.

• Σαβίνα Γιαννάτου
• ΕΡΜΗΝΕΥΤΡΙΑ
• «Οθέλλο» και «Λεωφορείο»

Θα ήθελα να πάω σε πολλές παραστάσεις, ακόµα και παραστάσεις του Φεστιβάλ που δεν ξέρω τι είναι ακριβώς, όπως της τουρκάλας Σάικα Τεκάντ «Ηow to forget in 10 steps (Αnti-Ρrometheus)». Επίσης στο «Τζον Γαβριήλ Μπόρκµαν» του Ιψεν, σε σκηνοθεσία Τόµας Οστερµάιερ, στον «Οθέλλο» του Σαίξπηρ από τον ίδιο θίασο και τον ίδιο σκηνοθέτη, στο «Ενα λεωφορείο» σε σκηνοθεσία Βαρλικόφσκι που βασίζεται στο έργο του Τένεσι Ουίλιαµς και πρωταγωνιστεί η Ιζαµπέλ Ιπέρ. Απο συναυλίες, στην Ορχήστρα των Χρωµάτων µε έργα Λιγκέτι, Μπεργκ, Χέντσε, Λουτοσλάφσκι µε τον Μίλτο Λογιάδη. Από χορό, στο Χοροθέατρο του Βούπερταλ, µε έργα της Πίνα Μπάους.

• Το Τοπ 5

4 «Αγγελοι στην Αµερική», του Τόνι Κούσνερ, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Στην Πειραιώς 260 (Δ) έως τις 7 Ιουνίου.

3 «Οθέλλος»  του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Τόµας Οστερµάιερ, από τη Σάουµπινε. Στην Επίδαυρο, 6 και 7 Αυγούστου.

2 «Δαίµονες», σε σκηνοθεσία Πέτερ Στάιν, από το Τieffe Τeatro & Wallerstein, στην Πειραιώς 260 (Δ), 3 και 4 Ιουλίου.

1 «Ενα λεωφορείο», σε σκηνοθεσία Κριστόφ Βαρλικόφσκι, µε την Ιζαµπέλ Ιπέρ. Πειραιώς 260 (Η), 2 – 5 Ιουλίου.

5 Η συναυλία της Λένας Πλάτωνος στη Μικρή Επίδαυρο, µε έργα Καβάφη, 9 και 10 Ιουλίου.