Χορογραφία Μπεζάρ σε μουσική Κουίν

• Το συγκρότημα Bejart Ballet Lausanne στο Θέατρο Μπάντμιντον με το έργο «Ballet for Life»

Με τη μνήμη του Μορίς Μπεζάρ, που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας, αποτυπωμένη βαθιά στην καρδιά, ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε αυτή την εβδομάδα το συγκρότημα Bejart Ballet Lausanne που θα εμφανιστεί στο Θέατρο Badminton στις 25, 26, 27 και 28/2 με το έργο του Μπεζάρ «Ballet for Life». Ενα από τα σημαντικότερα έργα του χορογράφου, με κοστούμια σχεδιασμένα από τον Τζιάνι Βερσάτσε και μουσική των Queen και Μότσαρτ. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα συγκινητική χορογραφία, εμπνευσμένη από τις ζωές των Freddie Mercury και Jorge Donn (πρώην πρώτου χορευτή του Μπεζάρ) που και οι δύο πέθαναν από AIDS. «Είχαν πολύ διαφορετικές προσωπικότητες, αλλά το ίδιο πάθος για τη ζωή και την εξωστρεφή ερμηνεία. Ενιωθα πως κάτι τους συνέδεε», είχε πει ο Μορίς Μπεζάρ, ο οποίος επέλεξε τη μουσική του έργου με ξεκίνημα το «It’s a Beautiful Day» των Queen, όπου εμφανίζεται ολόκληρη η ομάδα πίσω από άσπρα σεντόνια, δίνοντας την αίσθηση ότι βρίσκονται πάνω στα σύννεφα. Σε κάποιο σημείο του μπαλέτου γίνεται απόλυτη ησυχία, ενώ σε οθόνη προβάλλεται μια ταινία με τον Χόρχε Ντον.

Ο Μορίς Μπεζάρ, ένας από τους σημαντικότερους χορογράφους του 20ού αιώνα, πέθανε στη Λωζάννη στις 22 Νοεμβρίου 2007, μετά την ολοκλήρωση της τελευταίας του δουλειάς «Ο γύρος του κόσμου σε 80 λεπτά», έργο που δεν πρόλαβε να δει στη σκηνή. Σήμερα, ο Gil Roman, ένας από τους καλύτερους χορευτές του, συνεχίζει ως καλλιτεχνικός διευθυντής της ομάδας. Οπως λέει και ο ίδιος: «Ο Μορίς Μπεζάρ μου έμαθε δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι ο χορός για ένα χορευτή ή χορογράφο πρέπει να είναι μια προσωπική υπόθεση. Να είναι ένας τρόπος έκφρασης του εαυτού μας, αλλά κι ένας τρόπος να κατανοήσουμε και να βρούμε την ουσία της ζωής μας και του σκοπού για τον οποίο ήρθαμε σε αυτή τη ζωή».

Θα σας κάνουν κόλπα…

• Ζογκλέρ, εγγαστρίμυθοι, ταχυδακτυλουργοί, ακροβάτες, δίνουν ραντεβού στο «2ο Διεθνές Φεστιβάλ Μαγείας»

«Μάγοι δεν υπάρχουν στην πραγματική ζωή» λέει ο «Θαυματοποιός» στην ομώνυμη ταινία του Σιλβέν Σομέ. Ωστόσο, μια «παρέα» επαγγελματιών μάγων επιμένει ότι χρειάζεται και λίγη «μαγεία» στη ζωή και δίνει, για δεύτερη χρονιά φέτος, ραντεβού στο θέατρο «Μπάντμιντον», από τις 9 έως τις 14 Φεβρουαρίου, για ένα «μαγικό» σόου με τίτλο «2ο International Magic Festi-val».

Η νέα «εθνική ομάδα» μάγων και ταχυδακτυλουργών από τα πιο διάσημα θέατρα και μιούζικ χολ του κόσμου, έρχονται με τα καλύτερά τους νούμερα σε μια παράσταση που συνδυάζει θεατρικά εφέ, σταντ απ κόμεντι και παντομίμα

Η νέα «εθνική ομάδα» μάγων και ταχυδακτυλουργών, από τα πιο διάσημα θέατρα και μιούζικ χολ του κόσμου, έρχεται με τα καλύτερά της νούμερα, χιούμορ και πολλές εκπλήξεις, υποσχόμενη μια δίωρη διαδραστική με τους θεατές φαντασμαγορία. Και για να μη μας πέσει… βαριά η «μαγεία», «παντρεύουν» το πρόγραμμά τους με θεατρικά εφέ και στοιχεία σταντ-απ κόμεντι και παντομίμας.

Παρουσιαστής του φεστιβάλ θα είναι ο Ντέιβιντ Γουίλιαμσον, ο οποίος θα κάνει το κοινό να γελάσει ?ε τα τρικ του, που απαιτούν τη συμμετοχή των θεατών. Αυθεντικός σόου?αν, ?ε χιού?ορ κι επικοινωνιακά χαρίσ?ατα. Ο Μαρκ Καλίν και η Τζίντζερ Λέι είναι δύο καταξιωμένοι ιλούζιονιστ, που σηματοδοτούν μια νέα εποχή στον κόσμο της μαγείας, επαναπροσδιορίζοντας τις παραδοσιακές απόψεις σχετικά με τις συνηθισμένες «παραστάσεις μαγείας».

Οι παραγωγές τους έχουν κερδίσει πολλά βραβεία στη βιομηχανία του θεάματος, χάρη στην πρωτοπόρα και θεατρική προσέγγισή τους και είναι περιζήτητες στην τηλεόραση και στα θέατρα όλου του κόσμου. Με περισσότερα από είκοσι χρόνια εμπειρίας, ο Ράιμοντ Κροβ είναι από τους καλύτερους και πιο περιζήτητους «ψυχαγωγούς» της Αυστραλίας. Μίμος, εγγαστρίμυθος και εξπέρ στο θέατρο σκιών με τα χέρια, καθεμία από τις συναρπαστικές παραστάσεις του εγγυάται το γέλιο.

Ο καταξιωμένος μάγος από το Λος Αντζελες, Αμος Λέφκοβιτς, έχει κερδίσει αρκετά πολυπόθητα βραβεία στη βιομηχανία της μαγείας, ενώ μετράει εμφανίσεις στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο αλλά και στα μεγαλύτερα θέατρα και βραδινά κέντρα ανά τον κόσμο. Πολυτάλαντος και με αστείρευτο χιούμορ, το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η σχέση του με τα περιστέρια και η εκπαίδευσή τους – είναι γνωστός εξάλλου και ως γητευτής περιστεριών. Ο Πασά και η Αλιόνα, ζευγάρι ρωσικής καταγωγής, δεν είναι δύο απλοί μάγοι. Η κλασική παιδεία των νεανικών τους χρόνων στα «Μπαλέτα Μπολσόι» και την «Κρατική Ακαδημία Χορού της Μόσχας» τούς προίκισε με ιδιαίτερες γνώσεις και ικανότητες, επιτρέποντάς τους να τιθασεύουν πολλές μορφές τέχνης ταυτόχρονα: χορό, ακροβατικά και φυσικά… ψευδαισθήσεις. Ο επαγγελματισμός, το χιούμορ και η μοναδική ακροβατική χορογραφία τους μαγεύουν και συναρπάζουν το κοινό όλων των ηλικιών. Το κερασάκι στην τούρτα; Η γρήγορη εναλλαγή κοστουμιών, που πραγματοποιείται «μαγικά» μπροστά στα μάτια των θεατών.

Ο ζογκλέρ της παρέας, Μάικλ Γκουντό, είναι ένας απίθανος κωμικός. Από το 1983 εμφανίζεται σε πολλά σόου του Λας Βέγκας. Μόνο στο ξενοδοχείο Μόντε Κάρλο έχει πραγματοποιήσει 5.508 σολντ άουτ παραστάσεις, γεγονός που του χαρίζει αναμφίβολα το ρεκόρ, αφού κανένα άλλο νούμερο του Λας Βέγκας δεν έχει φτάσει αυτόν τον αριθμό. Εκτός από τις ζωντανές παραστάσεις σε όλο τον κόσμο και τις συμβουλευτικές υπηρεσίες που παρέχει στον χώρο του θεάματος, έχει εργαστεί ως ερμηνευτής και ως συγγραφέας για άλλους κωμικούς.

• Εισιτήρια
  Μάγοι και… μάγισσες δίνουν ραντεβού στη σκηνή του Μπάντμιντον στο «2ο Inter-national Magic Festi-val», υποσχόμενοι να μας παρουσιάσουν «τη γοητεία της υπερβολής στο βασίλειο της φαντασίας». Εισιτήρια προπωλούνται στα ταμεία του Μπάντμιντον, στο Public, στο www.ticketnet.gr και στο 210-8840600.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ, ΕΘΝΟΣ, 28/01/2011

Ο Μπαρμπα-Γιώργος παντρεύεται στο Βadminton

Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου (αριστερά) ως ΜπαρμπαΓιώργος και ο Τάκης Βαμβακίδης στον ρόλο του Καραγκιόζη, στην παράσταση «Ο γάμος του Μπαρμπα-Γιώργου»

Με τον ερχομό του νέου έτους έρχεται και η ώρα του Μπαρμπα-Γιώργου να παντρευτεί. Το μυστήριο θα τελεστεί στις 9 Ιανουαρίου και το γλέντι προβλέπεται να επαναλαμβάνεται κάθε Κυριακή. «Ο γάμος του Μπαρμπα-Γιώργου» είναι ο τίτλος της παράστασης που θα παρουσιάζεται στο θέατρο Βadminton: ο ήρωάς μας μαζί με το Ξυπόλυτο Τάγμα του και τη συμμετοχή δέκα ηθοποιών (σε 20 ρόλους) θα κάνουν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να βρουν γαμπρό για την Ελένη. Μία η νύφη, δύο οι γαμπροί και μεγάλη η πείνα του Καραγκιόζη, ο οποίος μηχανορραφεί με τη βοήθεια του Χατζηαβάτη για να την κατευνάσει. Οσο για τον Τσε και το σύνθημά του «Ηasta la victoria siempre» («Αγώνας ως το τέλος») που δεσπόζει στη σκεπή της παράγκας του Καραγκιόζη, εξηγείται από το γεγονός ότι και οι δυο τους είναι ήρωες στο ίδιο έργο: κόντρα στην αναδουλειά, στην κοινωνική αδικία και στην καταπίεση. Ο Τάκης Βαμβακίδης – Καραγκιόζης έχει ερμηνεύσει τον συγκεκριμένο ρόλο και πριν από 18 χρόνια. Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου είναι ο Μπαρμπα-Γιώργος και ο Γιάννης Ζουμπαντής ενσαρκώνει το Κολλητήρι και τον Μορφονιό. Το έργο, σε αυθεντική σκηνοθεσία του Ευγένιου Σπαθάρη, επιμελήθηκαν σκηνοθετικά ο Γ. Μποσταντζόγλου και ο Τ. Βαμβακίδης, ενώ με μουσική το έντυσε ο Γιάννης Ζουγανέλης.

ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ

• Θέατρο Βadminton η Παραστάσεις κάθε Κυριακή (από 9.1.2011) στις 12.00 και καθημερινές για σχολεία
• Τιμές εισιτηρίων (Κυριακές): 15 (ενήλικοι), 10 ευρώ (παιδικό/σπουδαστικό).

• Για σχολεία: 7 ευρώ η Κρατήσεις: Ρublic, τηλ. 210 8840.600,
• www. ticketnet.gr.
• Για ομαδικά εισιτήρια, τηλ. 211 1010.000
• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=375027&dt=28/12/2010#ixzz19QOToHyi

Μερικά στρέμματα «Βυσσινόκηπος».

Κείμενο: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

«Ψηλά στης Ρωσίας τα χιόνια, που πάντα φυσάει ο βοριάς», έλεγε ένα αντάρτικο τραγούδι που αγαπούσαν οι ΕΛΑΣίτες. Το ίδιο λέμε κι εμείς, εδώ μέσα, στο λεγόμενο Θέατρο του Μπάντμιντον, με τόσο ψοφόκρυο που κάνει.. Ίσως οι διοργανωτές έμαθαν πως θα ’ρθουν οι Ρώσοι απόψε να παίξουν Τσέχοφ και για να τους τιμήσουν έριξαν τη θερμοκρασία σε επίπεδα Σιβηρίας.

Πρώτη μου φορά έρχομαι σε τέτοιο γήπεδο-θέατρο και ομολογώ εντυπωσιάστηκα. Σεκιούριτι, σκάλες, ουρές και φασαρία – κανονικό ΟΑΚΑ, δηλαδή. Κάπως έτσι θα φανταζόταν και ο Τσέχοφ, στα 1903 που έγραψε τον «Βυσσινόκηπο», το μέλλον που περίμενε με λαχτάρα ο φοιτητής του, ο Τροφίμοφ: «Για ν’ αρχίσουμε να ζούμε σήμερα, πρέπει να εξιλεωθούμε από το παρελθόν μας, να το ξεπεράσουμε και μπορούμε να εξιλεωθούμε μ ονάχα  αν κοπιάσουμε με αδιάκοπη και σκληρή δουλειά…»

Εμείς, οι Έλληνες, εξιλεωθήκαμε με τρομερή δουλειά. Πρώτα χτίσαμε αυτό το στάδιο για ένα άθλημα το οποίο έχει δύο ρακέτες με δίχτυ και για μπαλάκι ένα φτερωτό πράγμα. Μετά, αφού φτιάξαμε και άλλα τέτοια στάδια για αθλήματα που κανένας δεν παίζει και αφού μπήκαμε μέσα γύρω στα 60 δισ. Από τη ρεμούλα της Ολυμπιάδας, τι να τα κάνουμε τα άχρηστα στάδια; Να τα φάμε; Όχι. Τα κάναμε «πολυχώρους πολιτισμού»!

Έτσι κομψά καλύφθηκε η ελληνική χρεοκοπία. Δήθεν για λόγους αθλητισμού και πολιτισμού. Στην πραγματικότητα, η χρεοκοπία μας ήταν έργο των εργολάβων που έφαγαν τα λεφτά  και των πολιτικών που τα μοίρασαν για να εξασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση. Και, κάπως έτσι, μας έμεινε το Μπάντμιντον, το Τάε Κβον Ντο και δεν συμμαζεύεται. Μείναμε άνεργοι, αλλά έχουμε πολιτισμό να φάνε και οι κότες.

Ξέρετε τι σημαίνει «πολυχώρος πολιτισμού»; Σημαίνει ότι σήμερα βλέπεις Τσέχοφ και αύριο βλέπεις τσίρκο. Και μεθαύριο μπουζούκια. Τώρα, όταν λέμε «βλέπουμε», μην το πάρετε και τοις μετρητοίς. Διότι ο θεατής από τη σκηνή αυτή απέχει περίπου όσο το Παγκράτι από την Κολιάτσου. Μιλάμε για στάδιο. Εδώ είσαι εσύ, ο θεατής, και απέναντι είναι ο Τσέχοφ και σε χαιρετάει από το πατρικό του στην Οδησσό. Από μακριά κι αγαπημένοι. Αυτή η απόσταση είναι πολύ καλή, πρώτον, ο θεατής δεν βλέπει τι ακριβώς παίζεται  στη σκηνή και, δεύτερον, ο ηθοποιός δεν κινδυνεύει από τον θεατή. Έχει απόσταση ασφαλείας. Είναι ένα θέατρο αυτό, το Μπάντμιντον, κατάλληλο για όλους τους μοντέρνους έλληνες σκηνοθέτες. Και εμείς δεν θα τους βλέπουμε και αυτοί δεν θα ακούνε το γιούχα.

Αλλά επειδή ο Τσέχοφ είναι αγαπημένος συγγραφέας, πάμε και μέσα στα άλση, τι να κάνουμε; Εφέτος, εξάλλου, έχουμε και τα 150 χρόνια από τη γέννησή του και εφόσον έρχεται στην Αθήνα το περίφημο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, το οποίον έφτιαξε ο μεγάλος Στανισλάφσκι, είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε για να δούμε πώς παίζουν Τσέχοφ οι ίδιοι οι Ρώσοι, που κάτι παραπάνω θα ξέρουν.

Ο κόσμος είναι πολύς. Από Δάφνη Σημίτη μέχρι Νίκο Κούνδουρο. Οι πάντες. Πάω πίσω στη θέση μου και βλέπω κάπου στο βάθος, αμυδρά, ένα ξέφωτο που πιθανολογώ ότι είναι η σκηνή.. Μετά διακρίνω κάτι φιγούρες να κινούνται μέσα στο ξέφωτο αυτό και υποθέτω βασίμως πως αυτές οι σκιές είναι οι ηθοποιοί. Και επειδή δεν γνωρίζω ρώσικα και επιπλέον δεν ακούω κιόλας τις ομιλίες, προσπαθώ να διαβάσω τους υπέρτιτλους, ούτως ώστε να είμαι ενήμερος γι’ αυτά που συμβαίνουν εκεί στο βάθος του ορίζοντα.

Αλλά έχω δει τον «Βυσσινόκηπο» αρκετές φορές, με κορυφαία εκείνη της Λαμπέτη με τον Παπαμιχαήλ, κι έτσι το ξέρω το έργο και δεν χρειάζεται να ακούω καθαρά. Μόνον τον Λιοπάχιν ακούω που θέλει να κάνει το βυσσινόκηπο ξενοδοχείο και τον ξεπεσμένο αριστοκράτη Λεονίντ που μόνο το μπιλιάρδο τον νοιάζει. Διότι, γιατί μας αρέσει ο Τσέχοφ; Επειδή ρίχνει μια γλυκιά ματιά στον παλιό κόσμο που έφυγε, τον κόσμο που δεν εκτιμούσε καθόλου το χρήμα: οι αριστοκράτες διότι ήταν γαιοκτήμονες και εκτιμούσαν μόνον τη γη και οι ακτήμονες διότι ζούσαν υπό την προστασία των ιδιοκτητών και δεν είχαν καμιά επαφή με το χρήμα. Ο έμπορος και ο τοκογλύφος ήταν ακόμα μακριά. Και όταν πλησίασαν οι δανειστές, όλοι στην αρχή χρεοκόπησαν και μετά κατέρρευσαν. Διότι στη Ρωσία οι έμποροι δεν έγιναν βιομήχανοι, όπως στην Αγγλία. Έμειναν τοκογλύφοι. Και η ρωσική κοινωνία διαλύθηκε εντελώς, εκεί γύρω στις αρχές του 20ού αιώνα, λίγο πριν να την αναλάβουν οι μπολσεβίκοι. Λέει ο υπηρέτης ο Φριτς, στον «Βυσσινόκηπο»: «Αχ, πριν από μερικά χρόνια, είχε ο αφέντης το μουζίκο του και ο μουζίκος είχε τον αφέντη του. Τώρα όλα καταστράφηκαν!»

Αυτά ο Τσέχοφ τα λέει τέλεια. Και γελάς κι από πάνω, εάν είσαι τυχερός και δεν πετύχεις καμιά σκηνή-πισίνα, όπου οι ηθοποιοί κολυμπάνε, ή καμιάν άλλη όπου οι θεατές υποχρεώνονται να αγγίζονται μεταξύ τους! Διότι αυτά τα απίθανα συμβαίνουν εσχάτως στη θεατρική Αθήνα. Έγινε το θέατρο χάπενινγκ. Και, αντί για Τσέχοφ, βλέπεις κυρίως ερωτικά σκιρτήματα, χαϊδέματα, τραγούδια ποπ και ροκ και από Ρωσία μηδέν. Οπότε, απέναντι στους τρομερούς Ρώσους του Θεάτρου Τέχνης, τη Λιούμπα  Renata Litvinova, τον αδελφό της Αντρέι Sergey Dreiden και τον σκληρό έμπορο Λιοπάχιν Andrey Smolyakov, που τους σκηνοθέτησε ο Adolf Shapiro, νιώθεις πόσο σημαντικό είναι να μελετάει ένας λαός την τέχνη του και την παράδοσή του.

Εμείς εδώ  είμαστε πλέον σε τέτοια αφασία, που μέχρι και την Ακρόπολη πρέπει να ξεχάσουμε, που λέει και στη «Le Monde» ο συγγραφέας Αλεξάκης. Να ξεχάσουμε κι όλους τους συγγραφείς μας, επίσης, από Όμηρο μέχρι Πλάτωνα και Χρυσόστομο. Και τι να διαβάζουμε; Τον Αλεξάκη!

«Εψιλον» (Ελευθεροτυπία), τ. 1017, 10/10/2010

Ο Βυσσινόκηπος

• Θέατρο Badminton
• Από  01/10/2010 έως  03/10/2010

Ο «Βυσσινόκηπος», το τελευταίο έργο του Τσέχωφ, γράφτηκε το 1903 και ο Τσέχωφ τo «ήθελε» κωμωδία, αλλά ο Στανισλάφσκι το σκηνοθέτησε σαν δράμα στο θέατρο Τέχνης της Μόσχας και έκανε πρεμιέρα το 1904 τη χρονιά που πέθανε ο Τσέχωφ.

Και όντως τα πρόσωπα του έργου είναι κωμικά, ή μάλλον θα ήταν αν δεν ήταν ταυτόχρονα και τόσο «τραγικά» μέσα από τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις τους. Το στοιχείο της φάρσας και οι κωμικοί χαρακτήρες έρχονται σε αντιπαράθεση με τη δραματική αίσθηση της απώλειας και του ανικανοποίητου.

Ένα σπίτι στην εξοχή με τον ωραιότερο βυσσινόκηπο της περιοχής βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και της κατάρρευσης. Οι σχεδόν αδιάφοροι μικροαστοί ιδιοκτήτες του δεν κάνουν τίποτα για να το σώσουν από την πώληση. Χάνουν το αγαπημένο τους πατρικό σπίτι και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να το κοιτούν και να αναπολούν… Να αναβιώνουν τις παιδικές τους αναμνήσεις, να νοσταλγούν τις παλιές ευχάριστες στιγμές, να χορεύουν, να γελούν, να φλερτάρουν… Τίποτα δεν τους κάνει να μετανιώνουν για την απόφασή τους, ακόμα και όταν ακούν τα τσεκούρια να χτυπούν δυνατά και να κόβουν τις αγαπημένες τους βυσσινιές.

Ο Αντόν Τσέχοφ μέσα από το έργο του απεικονίζει τη διαρκή φθορά της καθημερινής ζωής στη Ρωσία του 20ου αιώνα δίνοντας όμως μια νότα ελπίδας για το μέλλον και κάνοντας μια ακριβή πρόβλεψη της ίδιας της επανάστασης που ακολούθησε.

Oι διάλογοι  προβάλλονται στα ελληνικά με υπέρτιτλους

Συντελεστές:

• Σκηνοθεσία: Adolf Shapiro
• Σκηνογραφία: David Borovsky
• Σχεδιασμός φωτισμού: Gleb Filshtinsky
• Βοηθός ενδυματολόγου: Elena Afanasieva
• Σύνθεση: Igor Vdovin
• Βοηθοί σκηνοθέτη : Tatiana Mezhina, Olga Roslyakova

• Διανομή: Renata Litvinova, Anastasia Skorik,Yanina Kolesnichenko, Ekaterina Solomatina, Sergey Dreiden, Andrey Smolyakov, Dmitry Kulichkov, Vladimir Krasnov, Evdokiya Germanova, Mariya Zorina, Sergey Ugryumov, Julia Galkina, Yulia Kovalyova, Dmitry Brodetsky, Vladimir Timofeev, Boris Korostelev, Evgeny Savinkov, Nikolay Chindyaykin.

• Στην παράσταση συμμετέχουν και 6 μουσικοί.

Θέατρο Badminton
Ολυμπιακά Ακίνητα Γουδή, 15773 Αθήνα   Τηλ: +30-211-1086024

Θέατρο, μουσική, χορός

«Βυσσινόκηπος» από το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας

Θέατρο, μουσική, χορό και διάφορες άλλες εκδηλώσεις περιλαμβάνει το πρόγραμμα του θεάτρου Badminton για την προσεχή περίοδο. 150 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Τσέχοφ και το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας συμμετέχει με το «Βυσσινόκηπο», που θα παρουσιαστεί στο Badminton (1, 2, 3/10).Το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσης: «Το γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη (27 – 31/10). Σκηνοθεσία: Αννα Βαγενά. Παίζουν: Αννα Βαγενά, Δημήτρης Πατσής, Θανάσης Σαράντος, Ηλιάνα Αραβή. To Rock the Ballet, μια δημιουργία του Rasta Thomas, σολίστ του κλασικού μπαλέτου, θα χορέψει στους ροκ ρυθμούς των U2 ή των Black Eyed Peas (10 – 13/11). Στις 18/11, ο Billy Cobham, ένας από τους καλύτερος fusion ντράμερ, θα δώσει συναυλία παρουσιάζοντας και το νέο του cd «Palindrome».

Τενεκέδες, κουβάδες, βαρέλια, σπιρτόκουτα, άδεια κουτάκια μπύρας, εφημερίδες, σκουπόξυλα, και παλιοσίδερα γίνονται αυτοσχέδια όργανα μουσικής στα χέρια των Stomp (30 – 11 με 5/12). Ο αγαπημένος φίλος των παιδιών ο Scooby – Doo και η παρέα του επισκέπτονται για πρώτη φορά την Αθήνα (20/12 με 2/1). Η Eva Yerbabuena, μια μεγάλη χορεύτρια του Flamenco (15 – 16/1).

Από 9/2, για δεύτερη συνεχή χρονιά, μια νέα «εθνική ομάδα» των πιο ευφάνταστων μάγων και ταχυδακτυλουργών, από τα πιο διάσημα θέατρα και μιούζικ χολ του κόσμου, έρχονται, στο δεύτερο International Magic Festival. Οταν ο Maurice Bιjart συναντά τον Freddie Mercury και τον Gianni Versace…(25, 26, 27 Φεβρουαρίου 2011). Το περίφημο μπαλέτο παρουσιάζει μια από τις πιο σημαντικές χορογραφίες του Μπεζάρ με κοστούμια του Τζιάνι Βερσάτσε και μουσική των Queen και του Μότσαρτ.

Η βασίλισσα του Fado, Ana Mura έρχεται, στις 5/3. Ακροβάτες, μίμοι, χορευτές, ευρηματικοί μουσικοί, οι φημισμένοι «Μαγιουμάνα» έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, παρουσιάζοντας το Momentum (10 -14/3). Το Dirty Dancing της Αργεντινής (29/3 – 3/4) παρουσιάζουν μια παράσταση τάνγκο. «Η Κατσαρίδα» του Βασίλη Μαυρογεωργίου παρουσιάζεται (7 – 10/4). Παίζουν: Κώστας Γάκης, Βασίλης Μαυρογεωργίου.

Το Badminton παρουσιάζει στους μικρούς του φίλους το έργο «Σκιών Καμώματα» του Ευγένιου Σπαθάρη «Ο Γάμος του Μπάρμπα Γιώργου», σε σκηνοθετική επιμέλεια Γ. Μποστ και Τ. Βαμβακίδη, μουσική Γ. Ζουγανέλη. Παίζουν: Τ. Βαμβακίδης, Γ. Μποσταντζόγλου, κ.ά.

Ενα νέο διαδραστικό εργαστήριο διερευνητικής μάθησης με ψηφιακές τεχνολογίες ανοίγει τις πύλες του στον πολυχώρο πολιτισμού Badminton από τον Οκτώβρη.

Τέλος, ανακοινώθηκε η ευρωπαϊκή περιοδεία του Tiger Lillies Freakshow. Η παραγωγή που έκανε πρεμιέρα το Γενάρη του 2009 στο Θέατρο Badminton, γιορτάζοντας τα 20 χρόνια του συγκροτήματος, σκηνοθετήθηκε από τον Sebastiano Toma, τις χορογραφίες υπογράφει η Σοφία Σπυράτου, τους φωτισμούς ο Σάκης Μπιρμπίλης.

Το Θέατρο Μπάντμιντον ποντάρει σε δημοφιλείς παραστάσεις των τελευταίων ετών

Δοκιμασμένη συνταγή

• Ξανά Stomp!, πολύς χορός, μάγια και «σίγουρο» θέατρο. Το Θέατρο Μπάντμιντον φαίνεται να αποφεύγει τα ρίσκα φέτος, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με δοκιμασμένες επιτυχίες και θεάματα που έχουν αποδείξει ότι προσελκύουν το ελληνικό κοινό στο παρελθόν.

«Σίγουρο» πρόγραμμα

• Σε δοκιμασμένες εγχώριες θεατρικές παραγωγές στρέφεται το πρόγραμμα της φετινής σεζόν στο Μπάντμιντον. Μια από τις πιο επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις των τελευταίων χρόνων, «Το γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη από τον θίασο της Αννας Βαγενά, συμπληρώνει 3 χρόνια παραστάσεων με μία σειρά εμφανίσεων στο Μπάντμιντον 27-31/10. Και από τις 7 έως τις 10 Απριλίου, «Η Κατσαρίδα» του Βασίλη Μαυρογεωργίου, έξι χρόνια μετά τη γέννησή της και έχοντας στο ενεργητικό της δύο διανομές και ταξίδια σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, επιστρέφει με την πρώτη της διανομή στο Θέατρο Μπάντμιντον.
• Γεύση από Γουέστ Εντ θα πάρουμε, αλλά όχι κάτι που δεν έχουμε ξαναζήσει. Η έξυπνη χορογραφία του Stomp! επιστρέφει στην Αθήνα, από τις 30/11 έως τις 5/12, ενώ με τη συνταγή του «υπερθεάματος» έρχονται να καταπλήξουν και οι Μαγιουμάνα με το σόου τους, Momentum.

Πίστη στον χορό

• Από τις ροκιές στο αυθεντικό φλαμένκο, ο χορός φέτος έχει την τιμητική του: To Rock the Ballet, μια δημιουργία του Rasta Thomas, σολίστ του κλασικού μπαλέτου, που αποφάσισε να ξεχάσει τον Τσαϊκόφσκι για τους Black Eyed Peas, παρουσιάζεται 10-13/11. Στις 15 και 16 Ιανουαρίου 2011, η Eva Yerbabuena, μία από τις καλύτερες χορεύτριες του φλαμένκο έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ενώ από τις 25-27/2, το Μπαλέτο του Μορίς Μπεζάρ παρουσιάζει το Ballet for Life. Από τις 29 Μαρτίου έως τις 3 Απριλίου επιστρέφει και το Forever Tango.

• Τα 150 χρόνια από τη γέννηση του Αντον Τσέχωφ γιορτάζει το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας με τον «Βυσσινόκηπο» (1-3/10), ενώ το πρόγραμμα φέτος περιλαμβάνει και την Ανα Μούρα (5/3/2011), την ερμηνεύτρια φάδος που ξαναείδαμε στο καλοκαιρινό Προαύλιο του Μπάντμιντον και τον ντράμερ Billy Cobham (18/11). Για τις μικρότερες ηλικίες, επιστρατεύεται ο «Σκούμπι Ντου και το Φάντασμα του Πειρατή» (20/12 – 2/1/2011) και το έργο «Σκιών Καμώματα» του Ευγένιου Σπαθάρη, «Ο Γάμος του Μπάρμπα Γιώργου» (Οκτώβριος 2010-Απρίλιος 2011).

Θέατρο Μπάντμιντον, Αλσος Στρατού, Γουδί, τηλ. 210-88.40.600

Μια σταρ στον «Βυσσινόκηπο»

• Το περίφημο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας παίζει Τσέχοφ στο Μπάντμιντον με μια απρόσμενη πρωταγωνίστρια

• Της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ, Επτά, Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

• Δεν υπάρχει άλλο θέατρο στον κόσμο τόσο ταυτισμένο με τον Τσέχοφ και τη δραματουργία του όσο το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας που ίδρυσαν ο Στανισλάφσκι και ο Νεμίροβιτς-Ντάτσενκο το 1898.

Η Ρενάτα Λιτμίνοβα ανάμεσα στους συμπρωταγωνιστές της.

Ηθοποιός και σκηνοθέτης ο πρώτος, σκηνοθέτης και κριτικός ο δεύτερος, οραματίστηκαν από κοινού ένα αυτόνομο, ανεξάρτητο θέατρο που θ’ ανεβάζει νατουραλιστικά έργα, αντιπροσωπευτικά της σύγχρονης ζωής. Ενα θεάτρο όχι για την ελίτ αλλά για τους πολλούς, όπου οι φοιτητές αλλά και οι άποροι ακόμα θα μπορούσαν να βρουν μια θέση ανάμεσα στις ακριβές θέσεις, στις πρώτες σειρές…

Στη δική του σκηνή, τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς κι έπειτα από πολύμηνες πρόβες -γεγονός πρωτοφανές για τα δεδομένα της εποχής- δόθηκε με θριαμβευτική επιτυχία ο «Γλάρος» του Τσέχοφ, που λίγο καιρό νωρίτερα, σε σκηνή της Αγίας Πετρούπολης, είχε αποτύχει παταγωδώς. Μια παράσταση πλημμυρισμένη από θρυμματισμένες ψευδαισθήσεις και ευγενικά, τρυφερά αισθήματα που συντρίβονταν κάτω από την ωμή πραγματικότητα, η οποία δημιουργούσε στο κοινό την εντύπωση ότι παρακολουθεί κρυφά μια αληθινή οικογενειακή τραγωδία… Κι εκεί, μέσα από τα διαδοχικά ανεβάσματα του «Γλάρου», του «Θείου Βάνια», των «Τριών αδελφών» και του «Βυσσινόκηπου», σφυρηλατήθηκε η περίφημη τσεχοφική «ατμόσφαιρα», και μαζί ένα καινούριο είδος ηθοποιίας που μετέδιδε με διακριτικότητα την ψυχολογία του ήρωα, ακροβατώντας ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία.

Μια γεύση από αυτήν την τσεχοφική υποκριτική παράδοση θα μοιραστούμε σε λίγες μέρες και στην Αθήνα, χάρη στον «Βυσσινόκηπο» που θα παρουσιάζει το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας στο Badminton, με την υπογραφή του καταξιωμένου διεθνώς σκηνοθέτη Αντολφ Σαπίρο: το κύκνειο άσμα του ρώσου δραματουργού, όπου περισσότερο απ’ όλα τ’ άλλα του έργα, ίσως, αναδεικνύεται η αδυναμία των ανθρώπων να συνειδητοποιήσουν τις αλλαγές στο κοινωνικό τους περιβάλλον και ο εγκλωβισμός τους σ’ έναν κόσμο που πεθαίνει χωρίς οι ίδιοι να το έχουν αντιληφθεί.

Πρόκειται για μια παραγωγή που πρωτοανέβηκε στη Μόσχα το 2004, υπό την επίβλεψη του καλλιτεχνικού διευθυντή του Θεάτρου Τέχνης, Ολέγκ Ταμπάκοφ, στην οποία εκλήθη να πρωταγωνιστήσει ένα αστέρι της ρωσικής σόου μπιζ, η Ρενάτα Λιτμίνοβα, που δεν είχε πατήσει στο σανίδι ξανά! Σεναριογράφος, σκηνοθέτης και ηθοποιός, η Λιτμίνοβα υπήρξε «ανακάλυψη» της σπουδαίας κινηματογραφίστριας Κίρα Μουράτοβα, έχει συνεργαστεί με τον Πίτερ Γκρίναγουεϊ, έχει παίξει σε άφθονα τηλεοπτικά σίριαλ, έως και ρώσους σχεδιαστές μόδας εμπνέει κατά καιρούς. Πόσο ριψοκίνδυνο ήταν άραγε γι’ αυτήν να συνδέσει το θεατρικό της ντεμπούτο με μια από τις πολυπλοκότερες ηρωίδες του Τσέχοφ, την παρορμητική κι ονειροπόλα Αντρέγεβνα, την ιδιοκτήτρια του υπό πώληση Βυσσινόκηπου;

«Ηταν μια πρόταση του Σαπίρο που, βασιζόμενος στη μέθοδο Στανισλάφκσι, αναζητούσε μια γυναίκα που να ‘χει βιώσει αυτό τον ρόλο και στην προσωπική της ζωή. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα, έπιασα αμέσως να διαβάσω το έργο κι αν στην αρχή είχα κάποιες απορίες, μελετώντας το κατάλαβα πόσο ιδιοφυής είναι ο Τσέχοφ. Πράγματι, η Αντρέγεβνα είναι ιδιαίτερη περίπτωση ρόλου. Μπορείς να την δεις από πολλές πλευρές. Με γοητεύει που κρατά μια απόσταση από τις μοίρες των υπολοίπων, απόσταση που ορισμένες φορές πλησιάζει στα όρια της αδιαφορίας. Δεν αναλαμβάνει το φορτίο να είναι υπεύθυνη για άλλους, ακόμα και για συγγενικά της πρόσωπα, αφήνοντας την ελευθερία σ’ αυτούς ν’ αποφασίζουν για τη ζωή της».

• Ο Τσέχοφ, η πυξίδα

Οποτε, ωστόσο, τη ρωτούν τι την γοητεύει πάνω απ’ όλα γενικά στη δραματουργία του Τσέχοφ, η Λιτμίνοβα στέκεται πάντα στο παρακάτω απόσπασμα του «Γλάρου»: «Για μια τέτοια ευτυχία, δηλαδή να γινόμουν ηθοποιός ή συγγραφέας, θα μπορούσα ν’ αντέξω και την περιφρόνηση των δικών μου, τη φτώχεια, την απογοήτευση, θα μπορούσα να κοιμάμαι στη σοφίτα και να τρώω μόνο ξερό ψωμί. Θα υπέφερα, γιατί θα ήξερα τις αδυναμίες μου». Οπως τονίζει απ’ τη μεριά της, «μέσα σε μια εντελώς διαφορετική εποχή, όπως η σημερινή, που καλλιτέχνης έχει χάσει την ταυτότητα και τον σκοπό του, ο Τσέχοφ είναι η πυξίδα που του ξαναδείχνει τον σωστό δρόμο».

Για τη Ρενάτα Λιτμίνοβα, πιο ριψοκίδυνο μοιάζει αυτό που θα επιχειρήσει εδώ, απέναντι σ’ ένα κοινό που δεν είχε ακουστά έως τώρα για κείνη, και το οποίο δεν μιλάει ρωσικά. Στις τρεις και μοναδικές παραστάσεις, πάντως, του τρίωρης διάρκειας «Βυσσινόκηπου» που θα δοθούν από την 1η έως και τις 3 Οκτωβρίου στο Badminton, θα προβάλλονται με υπέρτιτλους οι διάλογοι στα ελληνικά. *

Θέατρο Badminton Εκτεταμένες ζημιές από τη ξαφνική νεροποντή

Μόλις 60 λεπτά κράτησε η ξαφνική μπόρα τροπική θύελλα που έπληξε τις βορειοανατολικές περιοχές της Αθήνας, άλλα η πρωτοφανής ένταση του φαινομένου ήταν τόσο μεγάλη που οι χείμαρροι του νερού από τον Υμηττό εισέβαλαν ορμητικά στο θέατρο Badminton (που σημειωτέον το μεγαλύτερο μέρος των σκηνικών και ηλεκτρομηχανολογικών του εξοπλισμών αναπτύσσεται κάτω από το έδαφος) και προξένησαν ανυπολόγιστες ζημιές στο κάτω φουαγιέ, την πλατεία των θεατών, τη σκηνή, την αποθήκη της σκηνής, τον ηλεκτρολογικό και μηχανολογικό εξοπλισμό, τα πατώματα κλπ.

Στην περιοχή γύρω από το θέατρο τα νερά σχημάτιζαν λίμνες έως και μισό μέτρο.

Προσωπικό του θεάτρου που ήταν αυτόπτες μάρτυρες της καταστροφής αναφέρουν ότι δεν έχουν ποτέ ξαναδεί τέτοια νεροποντή, άνοιξαν οι ουρανοί και τόνοι νερού και λάσπης με θυελλώδεις ανέμους περικύκλωσαν και εισέβαλαν στο θέατρο, από την πίσω είσοδο στο ημιυπαίθριο καπνιστήριο, στο κάτω φουαγιέ και μέσα στο θέατρο στην πλατεία της Α & Β θέσης, τη σκηνή και άλλους βοηθητικούς χώρους. Το νερό στο κάτω φουαγιέ έφτασε τους 50 πόντους.

Αυτή την εποχή και έως τα τέλη του Σεπτεμβρίου το θέατρο Badminton είναι κλειστό. Οι παραστάσεις που πραγματοποιούνται στο Προαύλιο του Badminton συνεχίζονται κανονικά.

Η καταγραφή και ο απολογισμός των ζημιών δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Η αποκατάσταση των ζημιών άρχισε ήδη και οι υπεύθυνοι ευελπιστούν να έχει ολοκληρωθεί πριν την έναρξη των παραστάσεων του θεάτρου τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=341520&dt=05/07/2010#ixzz0ssAbGrsI

Το Θέατρο Badminton διευκρινίζει

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ. Απαντώντας σε δημοσιεύματα για αυθαίρετες κατασκευές στον προαύλιο χώρο του Θεάτρου Badminton, οι Μιχάλης και Βανέσσα Αδάμ (ADaM Productions) και οι Γιώργος και Παναγιώτης Γεώργας (Half Note Jazz Club) εξέδωσαν δελτίο Τύπου που διευκρινίζει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δραστηριοποιούνται στον συγκεκριμένο χώρο. Αφορμή αποτέλεσε η λυόμενη εξέδρα που θέλησαν να τοποθετήσουν στο προαύλιο του θεάτρου με σκοπό να δημιουργήσουν «ένα καλοκαιρινό Half Note».

Το δελτίο Τύπου διευκρινίζει, μεταξύ άλλων, ότι έπειτα από διεθνή διαγωνισμό το 2006 οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες εκμίσθωσαν για 20 έτη από την εταιρεία του Δημοσίου Ολυμπιακά Ακίνητα Α. Ε. την αρένα του Badminton και τον 20 περίπου στρεμμάτων χώρο που την περιβάλλει, επενδύοντας 15 εκατ. στη μετατροπή του σε υπερσύγχρονο θέατρο. Σημειώνουν ότι πρόκειται για «ένα από τα δύο ολυμπιακά ακίνητα που έχουν αξιοποιηθεί μεταολυμπιακά» και ότι η σύμβασή τους με την «Ολυμπιακά Ακίνητα Α. Ε.» «προέβλεπε για να μπορεί να σταθεί επιχειρηματικά η επένδυση, εκτός από το θέατρο, ένα εστιατόριο, ένα υπαίθριο κινηματοθέατρο και άλλες ήπιες αξιοποιήσεις του περιβάλλοντος χώρου που συνάδουν με την ιδέα του Μητροπολιτικού Πάρκου». Τέσσερα χρόνια μετά την υπογραφή της σύμβασης και ενώ «εμείς έχουμε κάνει όλες τις νόμιμες ενέργειες και η αρμόδια γνωμοδοτική επιτροπή, με πολεοδόμους, πυροσβέστες, υγειονομικούς κ. λπ., έχει γνωμοδοτήσει θετικά, ακόμη περιμένουμε την κοινή υπουργική απόφαση των τριών υπουργείων (Πολιτισμού, Οικονομικών, Περιβάλλοντος) για την άδεια του Θεάτρου Badminton και τις χρήσεις του περιβάλλοντος χώρου». Οσον αφορά την εξέδρα, «πήραμε, ως οφείλαμε, την έγκριση της Ολυμπιακά Ακίνητα Α. Ε.», αλλά επειδή «η ενέργειά μας αυτή δημιούργησε τον φόβο στην επιτροπή κατοίκων για το Μητροπολιτικό Πάρκο, πως προσπαθούμε να προλάβουμε καταστάσεις και να δημιουργήσουμε κάτι μόνιμο, αν και δεν είχαμε καμία τέτοια πρόθεση,… για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά, κατανοώντας την ευαισθησία αυτή, αποσυναρμολογήσαμε και απομακρύναμε τη λυόμενη εξέδρα…

Δεν είμαστε καταπατητές, αλλά επιχειρηματίες που δυστυχώς συμβληθήκαμε με το ελληνικό Δημόσιο και επενδύσαμε στον πολιτισμό στηριζόμενοι στα εισιτήρια των θεατών και όχι στις κρατικές επιχορηγήσεις».