Ο σαρκασμός, αντίδοτο στον θάνατο

Τέσσερα μονόπρακτα του Λάκη Μιχαηλίδη, με γενικό τίτλο «Μπλακ χιούμορ», από σήμερα στο θέατρο «Στούντιο»

Ενας διαφορετικός αποχαιρετιστήριος λόγος, στον οποίο ο νεκρός ακούει τα… εξ αμάξης («Επικήδειος»).

Σκηνή από την παράσταση, με την Εύα Βάρσου και τον Σταμάτη Τζελέπη

Μια σύγχρονη παρουσίαση των αξεσουάρ για μια σπέσιαλ κηδεία, με προβολές τελετών, προσπέκτους ευάερων φερέτρων κ.λπ. («Μπουτίκ τελετών»). Υποκρισία, δάκρυα, μοντελάκια και φιλιά αέρος («Το μνημόσυνο»). Παπάδες με ομπρέλες, μίζες, γαρίφαλα που καταλήγουν σε σκυλάδικα, ιδιωτικά νεκροταφεία («Αντί στεφάνου»).

Από τη νεοελληνική πραγματικότητα είναι εμπνευσμένα τα τέσσερα σατιρικά μονόπρακτα του Λάκη Μιχαηλίδη (έφυγε από τη ζωή την περασμένη άνοιξη) που παρουσιάζονται με τον γενικό τίτλο «Μπλακ χιούμορ», από σήμερα και κάθε Δευτερότριτο, στο θέατρο «Στούντιο», στην Κυψέλη (Κυψέλης και Σπετσοπούλας 9, τηλ.: 210-8819571). Η σκηνοθεσία είναι του έμπειρου ηθοποιού Σταμάτη Τζελέπη, ο οποίος παίζει μαζί με την Εύα Βάρσου.

Και τα τέσσερα μονόπρακτα έχουν κοινό παρονομαστή τα… θυμαράκια. Είναι εφικτή η συμφιλίωση με τον θάνατο;

«Μακάρι να ήταν τόσο απλό! Ποτέ δεν συμφιλιωνόμαστε με τον θάνατο, πάντα ελπίζουμε ότι θα μας προσπεράσει, θα μας ξεχάσει… Αντίδοτο; Το χιούμορ και ο γλυκός σαρκασμός».

Το χιούμορ μπορεί να απαλύνει την οδύνη, την απώλεια; Πώς το χειρίζεται ο Μιχαηλίδης;

«Ο τρόπος χειρισμού της απώλειας μπορεί να απαλύνει το αίσθημα του πόνου. «Το γέλιο γελά με ό,τι δεν είναι καλό, αυτό είναι το γέλιο της ηθικής», έλεγε ο Σάμουελ Μπέκετ. Ο Μιχαηλίδης κουβεντιάζει με τον Χάρο και γίνεται φίλος του».

Τι άλλο θίγει στα μονόπρακτα;

«Απομυθοποιεί όλες τις τελετές του θανάτου. Απομυθοποιεί το «φαίνεσθαι» δηλαδή».

Τι άνθρωπος ήταν ο Μιχαηλίδης;

«Σεμνός, γλυκός, ήρεμος, φίλος, ανατρεπτικός, αυτοσαρκαστικός».

Εχετε μια αδυναμία στις κωμωδίες και τις σάτιρες;

«Εχω περάσει από όλα τα είδη θεάτρου, με «χαρακτήρισαν» κωμικό. Η καλύτερή μου ερμηνεία ήταν σε δραματικό ρόλο, ερμηνεύοντας τον Λάκι στο «Περιμένοντας τον Γκοντό»».

Επιμένετε περιφερειακά;

«Έχω περάσει από δημοτικά, περιφερειακά, κεντρικά, εμπορικά, εθνικά… έχω αδυναμία στους μικρούς χώρους. Εχω παίξει σ’ ένα μικρό νησί του Αιγαίου, στην αυλή του σχολείου, δέκα το πρωί, μπροστά στον παπά, τον δάσκαλο και δύο μαθητές… ήταν σαν να έπαιζα στην Επίδαυρο (δεν με έχουν φωνάξει ποτέ να παίξω!)»

Info: Σκηνικά-κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη, μουσική: Ζακ Ιακωβίδης, στίχοι τραγουδιού: Νίκη Παπουλάκη, χορογραφίες: Γιάννης Χριστόπουλος. Στις 25 Οκτωβρίου θα γίνει μια ειδική βραδιά στη μνήμη του Λάκη Μιχαηλίδη, με ομιλητές τον Κώστα Γεωργουσόπουλο και τον Γιώργο Λαζαρίδη. Την εκδήλωση διοργανώνει η Ενωση Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΙΔΑΛΗΣ, Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010