|
|
Επιτέλους στη θεατρική Αθήνα μια σύγχρονη ιταλική φωνή (πήξαμε από αμερικάνικα, εγγλέζικα και γερμανικά έργα). Ο Λουίτζι Λουνάρι, δραματουργός στο Πίκολο Τεάτρο, χρόνια συνεργάτης του Τζόρτζιο Στρέλερ, μεταφραστής και κυρίως θεατρικός συγγραφέας. Η κωμωδία του «Τρεις πάνω στην κούνια» (1990) παρουσιάζεται στη Θεατρική Σκηνή (πλατεία Κολιάτσου).
Ενας μικροβιομήχανος, ένας συνταξιούχος στρατιωτικός κι ένας καθηγητής-συγγραφέας αστυνομικών ιστοριών συναντιούνται στον προθάλαμο ενός δωματίου στον έβδομο όροφο μιας πολυκατοικίας. Μπαίνοντας από τρεις διαφορετικές πόρτες είναι σίγουροι ότι εκεί υπάρχει: πανσιόν για τον πρώτο, επιχειρηματικός όμιλος για τον δεύτερο, εκδοτικός οίκος για τον τρίτο. Λόγω ασκήσεως συναγερμού για μόλυνση στην πόλη, θα συνυπάρξουν εγκλωβισμένοι για ένα διάστημα έχοντας «κόντρες» μεταξύ τους. Παράλληλα, διάφορα ανεξήγητα και παράξενα θα συμβούν εκεί μέσα.
Κωμωδία με πιραντελικές αποχρώσεις, που ισορροπεί ανάμεσα στο φαίνεσθαι και το είναι, στη λογική και το μυστήριο, στις πιθανότητες και τις συμπτώσεις, στην πίστη και την αμφιβολία, στο σωστό και το λάθος. Μ’ ανάλαφρο τρόπο ο Λουνάρι θίγει θέματα διαχρονικά, όπως η δυσκολία επικοινωνίας, η τύχη και η ατυχία, ο φόβος του θανάτου, η ύπαρξη του Θεού.
Μια καλοφτιαγμένη παράσταση χιουμοριστικού μυστηρίου σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντωνίου, που ερμηνεύει πειστικά τον μονοκόμματο και προσγειωμένο στρατιωτικό. Αντάξιοι δίπλα του ο Μιχάλης Γιαννάτος ως μπερμπάντης, εκνευρισμένος και φοβισμένος μικροβιομήχανος και ο Δημήτρης Κανέλλος ως ορθολογιστής και φιλοσοφών καθηγητής. Σε ρόλο έκπληξη προς το τέλος η Γεωργία Ζώη ως καθαρίστρια… θεά που τους αποδιοργανώνει «τσιγκλώντας» τις συνειδήσεις τους.
θέατρο, théâtre, teatro, theater, theatre... world 